E-posta Aralık ayında Kaliforniya’da otururken geldi. Ben okurken dışarıda yağmur ıslık çalıyordu; sonuçta özellikle yağmurlu bir kıştı. Önerilen macerayı hayal ederken kanepede nerede oturduğumu hâlâ hatırlayabiliyorum.
“Alaska’ya sırt çantasıyla gelmek ister misin?”
Evet!
Sekiz ay sonra, neredeyse mükemmel iki yabancıyla kırsal bölgede 8 gün yürüyüş yapmak için Anchorage’a giden bir uçağa bindim.
Yürüyüş benim en sevdiğim eğlence olmasına rağmen, bunu hiçbir zaman herhangi bir patika olmadan ve başka insanları görme ihtimali olmadan yapmamıştım. Ayılar, geyikler ve kutup kurtları varlığımı birkaç kez onurlandırdılar.
Arkadaşlar, bu hayatınızın yürüyüşüydü. Bundan önce, sadece haber dünyasından, internetten ve yaşanan her türlü dramadan kopmanın değil, aynı zamanda oraya arabayla gitmeyi umut edemeyeceğiniz kadar uzak bir yerde olmanın hayatı ne kadar derinden değiştirebileceğini hiç fark etmemiştim. , GPS sinyali alamıyor ve tipik insan yaşamının olanaklarından tamamen vazgeçiyorum.
Tamamen kopmuş olmama rağmen hiç bu kadar bağlı hissetmemiştim. İnsanlığımı hiç bu kadar hissetmemiştim. Hayatımda hiç bu kadar mevcut olmamıştım.
Alaska kırsalında olduğunuzda, gerçekten doğa ananın avucunun içindesiniz.
Ve hayatınızı değiştirebilir.
Macera, Alaska’nın güneydoğu köşesinde, Kanada sınırındaki Wrangell St. Elias Ulusal Parkı’nda gerçekleşti. Bu parkı daha önce hiç duymamıştım ama aslında Amerika Birleşik Devletleri’ndeki en büyüğü; altı Yellowstone’u içine alacak kadar büyük. Aynı zamanda ABD’deki en yüksek dağ zirvelerinin çoğuna da ev sahipliği yapmaktadır.
Ama yine de orada, özellikle de Buzdağı Gölü’nden Bremner’e kadar olan kısımda neredeyse hiç kimse yoktu.
Sekiz gün boyunca, uzakta başka bir yürüyüş grubunun el sallayıp onaylanacak kadar yakın olduğunu gördük, hepsi bu.
Tüm niyet ve amaçlar doğrultusunda, tamamen doğanın insafına kalmıştım, geyik izleri arıyordum ve birkaç boz ayı izini geçiyordum. Ben yürürken kaç ayının beni izlediğini merak ediyorum.
Önümdeki buzullara bakarken, tüm bunları düşündüm; vadilerden ve zirvelerden dökülen buzul lobları birleşerek, görünürdeki her dağın etrafında uzanıyordu. Herkes Alaska’nın çok geniş ve büyüleyici olduğunu ve bu kelimelerin onu tam olarak tanımlamak için çok zayıf olduğunu söyledi. Herhangi bir kelimenin bunu yapabileceğinden emin değilim.
Orada burada güzel manzaralı uçuşlar yapan birkaç uçak vardı ama bunun dışında bizimdi. Bu kadar güzel bir şeyin nasıl bu kadar boş olabileceğini merak edip duruyordum ama aslında bunu anlamak o kadar da zor değil.
Uçmanız gerekiyor ve yürüyüş zorlu.
Kayalar üzerinde dik inişler ve çıkışlar yapmak, buzulları kramponlarla geçmek, saatlerce çalı çırpmak ve ayaklarınızın altına batan arazide yürümek çok yorucu.
Aynı zamanda şimdiye kadar yaptığım en iyi yürüyüştü çünkü akıllara durgunluk veren etkileyici bir manzaraydı ve etrafta kimsenin olmadığı hissinden kurtulamadım (henüz ısrarcı mıyım?).
Selfie çubuğu yok, otobüs yükü yok, gürültü yok, ortam aydınlatması yok.
Sadece temiz hava, gezegendeki en berrak sulardan bazıları, sis, gökkuşağı, geyik (geyik söylemiş miydim? Geyiği severim), güneş, sis, kar ve kova dolusu yabani yaban mersini.
Dürüst olmak gerekirse, böylesine bozulmamış bir güzellik başka türlü nasıl bulunabilir?
Kırgızistan’da tattım ve Patagonya’daki hayatımın en zorlu yürüyüşünde de bir kısmını gördüm ama bu!
Burası çok daha uzak, engin ve el değmemiş bir yerdi.
Ayrıca, bu iki mükemmele yakın yabancıyla yürüyüşe çıkmanın harika bir fikir olduğu ortaya çıktı.
Çünkü öyle oluyor ki, aynı 13 yıllık mizah anlayışını paylaşıyoruz.
Ve birisiyle 8 gün boyunca yürüyüşe çıktığınızda, Yüce Allah’ım, ondan ne anlıyorsanız anlayın, hepinizin iyi geçinmesini umarsınız.
Yalnız seyahat etmeyi sevmeme rağmen bu tek başıma yapılacak bir şey değil, bu yüzden bu kadar rahat, eğlenceyi seven insanlarla birlikte olmak muhteşemdi.
Artık sadece insan yaşamının başka işaretlerini göremeyeceğim yürüyüşler aramakla kalmayıp, çünkü insanlığın köklerine dönmenin rahatlatıcı bir yanı var, aynı zamanda Alaska’yı çok daha fazla keşfetme arzusuyla baş başa kaldım.
Ve herkesin bunun nasıl bir his olduğunu bilmesini istiyorum.
Alaska’nın vahşi doğasında aynı deneyimi yaşamak ister misiniz?
Alaska’ya yapacağınız en destansı macerayı planlamanıza yardım edelim! Alaska’nın ücra bir köşesindeki el değmemiş vahşi doğada sırt çantalı bir hafta geçirin ve Talkeetna Dağları’ndaki muhteşem dağ tundrasında yürüyüş yapın. Bu, sırt çantasıyla seyahat etmek ve/veya manzara ve yaban hayatı fotoğrafçılığıyla ilgilenen herkes için gerçekten rüya gibi bir gezi. Daha fazla bilgi için buraya tıklayın!