Doğu’daki bir şehre aşık olan (neredeyse) düşen bir Parisli’nin kronikleri
Geldiğini görmediğimiz davetiyeler var. Salı akşamı iki yarı kalıcı vernik arasında alınan bu e-posta gibi: “Basın Seyahati. Territoire de Belfort. Yarın. Gelmek istiyor musunuz? Paris hala bir TGV’de olduğumu uyuyor.
Pompaları zaten oraya koyup koymadığımı hatırlamaya çalışıyorum. Asla. Çok daha iyi. Macera her zaman bilinmeyen arazide daha iyi başlar.
Eski şehir, beyaz şarap ve tarihi titreşimler
İlk randevu: Kasada öğle yemeği. Kumtaşı duvarları, açık kirişler, hecelenmiş ve eritilmiş bir ilçe ile risotto: kulağınızda fısıldayan tür: “Çok hızlı yargılamayı bırak, benim güzelim”. Eski şehir bana iki bardak beyaz arasında göz kırpıyor. Bir bileşeni var.
Rehberimiz Carole Millot, tarihi bir dalış için beni bekliyor. Citadel, Ramparts, Bartholdi ve ünlü aslan kayaya oyulmuş. Dinliyorum, kendimi hareket ettiriyorum, fotoğrafım. Bu kesin anda, Belfort’un artık kendini savunmadığı izlenimine sahibim: kollarını bana açıyor.
Belle Époque & Akşam Yemeği
Valizlerimi Altın Namlu Grand Hotel’e koydum. Dome, anıtsal merdiven, güzel dönem atmosferi. Yazmayı hayal edeceğim bir romana giriyormuşum gibi hissediyorum. Belfort’ta romantik bir dizi kahraman dursaydı, burada yerleşecekti.
Akşam, gösterişli ve gastronomik tapınak haline gelen eski bir baskı olan boyama ile yemek yiyorum. Açık mutfak, rahat atmosfer, şık plaka. Geçmiş çok iyi geri dönüştürüldü, açıkçası.
Şık yürüyüş ve pastoral öğle yemeği
Ertesi gün doğa sözü verildi. Beyaz spor ayakkabılarımı koydum (stili söktüm) ve alsace balonuna gidiyorum. Büyük hava, köknar ağaçları, sessizlik: Dağ, kısa nefesimi yargılamak için iyi bir tada sahiptir. Benim gibi beni karşılıyor. Tinder’da bile nadirdir.
Grosmagny’de gurme atölyesinde öğle yemeği. Eski bir marangoz, gastronomik bir kozaya dönüştü. Her şey ev yapımı, hatta buz bile. Bir Pazar akşamı eski sevgilisinin bir metni kadar tatlı olan Verbena Sorbet’e özel bir söz (ama daha iyi).
Şef Yves Laurent Hervé bir tost ve ayakta alkışlamayı hak ediyor. Eğer ısrar ederseniz, glutensiz.
Sekizgen bir avlu ile pembe kumtaşı kalesi olan Fort Dorsner’ı ziyaret edin. Rehber güç, direniş, savunma güzelliği hakkında konuşuyor. Bana, Stéphane Bern’in bu kaleyi Fransa’nın hak ettiği tarihi mücevher olarak satacağını ve duyguların tüm ülkede ağlamasını sağlayacağını söylüyorum.
Kaleler, peynirler ve son flört
Son gün. Fort Senarmont beni bekliyor. Eski askeri hastane. Göz alıcı değil, inanılmaz derecede dokunaklı. Hafıza, kavga, haysiyet hissediyor.
Sonra Fréry Pazarı. Demir katedrali, renkli tezgahlar ve hayatımı (veya en azından tat tomurcuklarımı) emanet etmek istediğim usta rafineeur Jacques Léon édouard Poirel. Buna ek olarak üç Tommes, bir ilçe tekerleği ve biraz benlik saygısı aldım.
Arılarda son öğle yemeği, Retro Brasserie çiçekli bir avluya yerleştirildi. Paris atmosferi, eritme quiche, ölmek için tatlı. Kendimi Belfort topraklarından ayrılmanın bir yaz flört bırakmak gibi olduğunu düşünüyorum: bunun son olduğunu biliyoruz, ama pişmanlıkla yapıyoruz.
Ahlak?
Bir basın gezisine geldim. Coğrafi bir ezme başlangıcı ile ayrılıyorum.
Belfort beni çok söylem olmadan baştan çıkardı, karakter, dev bir aslan, iyi düşünülmüş plakalar ve çaprazlama.
Ya bugün gerçek lüksse, basitçe şuydu: Sağduyulu bir şehir, pembe bir kale, tonozlu bir mahzen? Ve küçük bir ilçe, bazen batıya çok batı olduğunu hatırlamak için.
Sırada kükremek için pratik bilgiler:
Belfort Turizm Ofisi: https://www.belfort-tourisme.com
Açıkçası North Franche-Comté’nin güçlü küstah kuşağı: https://www.franforts.fr
Caveau Restaurant: https://www.aucaveau-sterfort.com
Hotel Tonneau D’Or: https://www.tonneaudor.fr/fr/
Boyama: https://www.lateTeruriestantarant.com/
Gurme Çalıştayı: https://www.atelier-gourmand-grosmagny.fr
AUX APEILLES: https://www.instagram.com/lesabeillesbelelfort
Imène Nessah’ın metni ve görüntüleri.