Güneşle benekli koridorları ve arka bahçesindeki armut ağacıyla Toronto’daki son daireme taşındığım günü çok iyi hatırlıyorum.
21 yaşındaydım, gazetecilik eğitimimin yarısına gelmiştim ve yazın son sıcak günlerinin tadını çıkarıyordum. Kutuları ve mobilyaları, West End’in kalabalık caddesine bakan yatak odama taşıdım ve üst kattaki verandadan ağustos sonu güneşini aldığımda, o dairenin bir iyileştirme olduğunu biliyordum. Orada kalmak için oradaydım, oda arkadaşıma, o zamandan yıllar sonraya kadar taşınmayacağımı, muhtemelen istikrarlı bir kariyer yaptıktan sonra bir erkek arkadaşımla birlikte yaşayacağımı söyledim. En olası senaryo bu gibi görünüyordu.
O zamanlar, o rahat üç yatak odalı evi terk etmemin gerçek nedeninin, kendimi Güney Amerika’nın başka yerlerindeki bilinmeyene doğru fırlatmadan önce altı ay boyunca Kolombiya’da yaşamak, seyahat etmek ve çalışmak olacağını tahmin edemezdim. Hayatımın doğrusal, çoğunlukla öngörülebilir bir düzende ilerleyeceğini düşündüğüm günlerdi. Mezuniyetten önce iki yıl daha sıkı çalışma ve ardından kararlı bir iş arayışı, yıllarca yazarlık ve gazeteciliğe odaklanma, bir ilişki ve şehrin Batı Yakası’nda yaratıcı bir yaşamın istikrarlı ama modern bir yaşam tarzını takip ettiğini gördüm.
Kötü bir görüntü değildi. Sonunda, büyük bir dolambaçlı yola dönüşen ücretli bir izin almak zorunda kaldım – bu, bazı inanılmaz rol modelleriyle, seyahatte tecrübeli yaşlı kadınlarla tanışmama yol açtı ve bu tabloyu sorguladı.
Sanki yıllardır şişirilmiş bir fotoğrafın bir bölümüne bakıyormuşum gibi. Bu kadınlar uzaklaştırdı ve bana bundan daha fazlası olduğunu gösterdi. Açıkça söylemek gerekirse bana bir hayata yeni bakış açısı. Her birinin bir hayata farklı bakış açısı bu yüzden onların dostluğuna bu kadar değer veriyorum.
Bu dört kişi bakış açımı daha iyiye doğru değiştirdim her biri benden en az on yıl daha yaşlıdır. Her birey bana kendi yaşam tarzını izlemeyi temel alan küçük dersler verirken, Sanırım benim (ve bu konuda diğer gezginlerin) benim için en büyük kazanımı, kendi bölgenizden uzaktayken yaşlı, kadın seyahat arkadaşlarınızdan öğrenecek çok şey olduğudur..
Tek söylediğim şu: sakın kaçırmayın!
Yan not: Tüm Worldpackers yolcularının %65’i yalnız seyahat eden kadınlardır. Zaten benim gibi nasıl ücretli izin alacağınızı veya oraya çıkıp seyahat hayallerinizin peşinden gitmeyi merak ediyorsanız, Worldpackers yalnız kadın seyahatleri için mükemmel bir kaynaktır.
İster ilk kez yalnız seyahat ediyor olun ister deneyimli bir maceracı olun, Worldpackers 100’den fazla ülkede yurtdışında çalışma ve gönüllü çalışma fırsatları sunar; bunlara yalnız kadın seyahati için önerilen en iyi ülkelerdeki muhteşem deneyimler de dahildir. Ayrıca Worldpackers, seyahatleriniz sırasında destek sunarak emniyet ve emniyetle ilgili her türlü endişenizi kolayca gidermenize olanak tanır!
Planlarımın aksine, Ekvador’un hareketli dağlarında göçmen hayatına alıştım. Burada ucuz biralarla bir araya geldikten ve diğer kadın gruplarıyla bir kahve buluşmasından sonra, bu karakterlerle tanışmayı ve onlarla bağ kurmayı başardım. hayata bakış açımı düzenledim Bana sürekli olarak statükonun dışında bir şeyler modelleyenler onlar.
Bunu yaparken, daha önce düşünmeyi bile düşünmediğim yaşam tarzlarına zihnimi açtılar. Ayrıca rol model oldular hayata nasıl daha olumlu bir bakış açısına sahip olunur.
Artık evim dediğim And şehrine taşındıktan kısa bir süre sonra, aynı noktaya benden altı yıl önce gelen İngiliz bir kadınla tanıştım. Onunla ne kadar çok zaman geçirirsem o kadar çok etkilendim. Hızla ona bakmaya başladım; Atlantik’in öte yanından gelen bu kadın, yalnızca Ekvador’da ziyaret edilecek en iyi yerleri değil, aynı zamanda oraya nasıl gidileceğini ve vardıktan sonra en iyi maceraların nasıl yaşanacağını da bilen bir abla gibi görünmeye başladı.
Hiçbir şey onu korkutamadı. Onu da hiçbir şey durduramadı. Ve zaman sıkıntısı olsa bile, boş zamanını yeni yerler keşfetmek ve iş dışında saatlerce eğlenmek için kullandı… sadece bir veya iki günlüğüne bile olsa, saatlerce otobüse binmek anlamına gelse bile ve sıkı bir bütçeye sahip olsa bile. “Yeterince param yok” ya da “çok meşgulüm” bahanelerini utandırıyor çünkü bu engelleri aşarak plan yapıyor. Bunu izlemenin eve dönüşü? Kendi kurallarını kendin koyarsın!
Birkaç ay önce yağmurlu bir akşam, Ekvador baskılı masa örtüleri ve yerel boyalı sanat eserleriyle süslediği mutfağında oturuyoruz. Dil konusunda zorluk çektiğimi ve sanki İspanyolcamın hiçbir zaman akıcı olamayacakmış gibi göründüğünü ilk kez dile getirmiyorum. Bu pek çok gezginin uğraştığı bir şey ve bu yüzden Güney Amerika’da yeni başlayan biri olarak geçirdiği zamanları hatırlıyor.
Bana, bir daire ararken ev sahibinin numarasını çevirmekten çekindiği, kumlu sahil şeridinde yaşadığı ilk günlerini anlatıyor. Bana market alışverişini, kelimeleri karıştırmayı ve perşembe günleri yumurta yerine yarım düzine istemeyi anlatıyor. Bana hâlâ hatalar yaptığını, benim bunu fark etmediğimi ve benim gibi onun da bazı konular ve sözcüklerde zorluk yaşadığını söyledi. Anlaşılan, tanıdığınız en güçlü gezgin bile zorluklarla karşı karşıyadır!
Bütün bu teselliye rağmen (ve beni daha iyi hissettiriyor) esas olarak onun bana bilmeden verdiği bir dersten etkilendim: Yetişkinliğinizde yeni bir ülkede ortaya çıkıp yerel dilde yetkin olmak tamamen sizin yeteneğinizin dahilinde. Toplumumun 25, 35, 45, hatta mezuniyetten sonra tamamen yeni şeyler öğrenmeye yeterince önem veren bir toplum olduğunu düşünmüyorum.
Genel olarak seyahat ederken tanıştığınız insanlar hayata olumlu bir bakış açısına sahip olmak. Bu bir iyi görünüm arkadaşım gibi onlar da gelişmek, konfor alanınızın dışına çıkmak ve yeni şeyler öğrenmek için her zaman yer ve zaman olduğunu fark ediyorlar.
Bu aydınlanmayı yaşadıktan kısa bir süre sonra bir tane daha yaşadım. İlk rol modelim olan İngiliz kadın bana zamanımı kullanmayı, yeni şeyler öğrenmeye cesaret etmeyi ve yerel bölgeleri keşfetmekten kendimi alıkoymamayı öğretirken, benzer düşüncelere sahip bir Amerikalı bana şunu öğretti: Yetişkin sorumluluklarımdan ödün vermeden boğayı boynuzlarından yakalayıp istediğimi yapmaya cesaret ediyorum.
Açık fikirli olmak veya hayata olumlu bakış toplumsal baskılarla dolu olmayan bir yer kesinlikle seyahatlerinizi takdir etme ve onlardan en iyi şekilde yararlanma yolunda ilk adımdır. Bu aynı zamanda seyahat deneyiminizi derinleştirmenin ve yurt dışı seyahatleriniz sırasında tutkunuzu bulmanın kesin bir yoludur.
Sorun şu ki, pek çok gezgin biraz fazla kaygısız olarak görülüyor. Kariyer odaklı olmayan, geleceğimizin çoğunu plansız bırakan, parayı çok hızlı ve kolay harcayan tipler olarak tanımlanabiliriz.
Dünyayı umursamadan veya ileriye yönelik bir plan yapmadan bir yerden bir yere sürüklenen sırt çantalı bir gezginin görüntüsü, ne yazık ki, öncelikleri dünyayı keşfetmek olanlarla ilişkilendirilen yaygın bir görüntüdür. Mesele şu ki, bu sadece bir stereotip olabilir: sizin gerçekliğiniz olması gerekmez.
Amerikalı arkadaşım bunu bana düzenli olarak hatırlatıyor çünkü onun hayatını yaşama şekli bu stereotiplere meydan okuyor. Yurt dışında geçirdiğim süre boyunca tanıştığım en uyumlu ve sorumluluk sahibi insanlardan biriydi. (Bu konuya daha sonra değineceğim.) Bu kadın dördüncü on yaşına yaklaşıyor ve size dünyanın her yerinde yaşadığı pek çok inanılmaz deneyimi anlatabilir.
Afrika’nın kırsal bölgelerinde yaşadı ve Çin ve Tayland’da İngilizce öğretmenliği yaptı. Kendi ülkesini oldukça iyi tanıyor ama hepsinden etkileyici olanı, bisikletiyle Tayland’dan İngiltere’ye tek başına seyahat etmiş olması.
Onun Moğolistan’da kamp yapmak ya da Çin’deki köy yollarını geçmek hakkındaki konuşmasını dinlediğimde ağzım açık kalıyor. Bu, kendisi için olasılıkları gören, yapmak istediği şeyleri yapmayı ve bunda başarılı olmayı planlayan bir kadın.
Zihnimi gerçekten takdir etmeye başladığım bir şekilde açtı çünkü küresel maceralarıyla ilgili tüm hikayeler boyunca bana şunu öğretti: evlilik, çocuklar veya geleneksel kariyer gibi statükocu yaşam tarzı seçimleri sizin için heyecan yaratmıyorsa. , yapacak başka bir şey bul. Gökyüzü sınır olabilir… eğer kişisel bakış açınızı bu şekilde görecek şekilde düzenlerseniz ve onun peşinden giderseniz.
Ancak daha önce de belirttiğim gibi, bu kişi hayatının en iyi kısmını yetişkinlerin sorumluluklarından feragat ederek yaşamıyor. O, dijital bir göçebe olarak dünyayı tam zamanlı olarak nasıl dolaşacağının şifresini çözen birinin canlı bir örneği. Tanıştığım herkesten daha fazla küresel deneyimi var ama düzenli bir çalışma programına uyuyor, mali açıdan sorumlu, düzenli olarak gelecek hedeflerinden bahsediyor, ortalama ama sağlıklı bir yaz salatası hazırlayabiliyor ve hiçbir antrenmanı kaçırmıyor.
Her zaman taze göründüğünü ve evinin her zaman düzenli olduğunu da eklemeliyim. Yani, evet, karşı çıkanlar için: Programınızda yetişkinlere yönelik sorumlulukları bir kenara bırakmadan dünyayı dolaşmayı kesinlikle en büyük önceliğiniz haline getirebilirsiniz.. Dijital bir göçebe olmak ve hareket halindeyken iş yapmak tamamen mümkün.
Bakış açımı ve genel bakış açımı gerçekten değiştirenler bu iki kadındı. Sadece gerçekte nasıl bir yaşam tarzı istediğimi değil, ilk etapta benim için neyin mümkün olduğunu da daha fazla düşünmemi sağladılar. Yaşam tarzlarına yönelik cesur ve bireysel yaklaşımlarından dolayı onlara hayranlık duymaya başladığımda, başkalarını da fark etmeye başladım.
Tatillerde tanıştığım bir kadın vardı ve her yıl bir veya iki aylığına, işinin tatil döneminin tadını çıkarmak için dünyanın farklı bir yerine tek başına seyahat ediyordu. Ayrıca nispeten yakın zamanda boşanmış, ancak güçlü, bağımsız ve bu işi tek başına yapabilecek kadar organize olduğunu kanıtlayan spor salonu sahibi ve kişisel antrenör de var. Aslında onun bu konuda daha iyi olduğunu biliyorum.
Sonuçta bu kadınlar, A planınızın işe yaramaması durumunda B planının başından beri daha iyi bir seçenek olabileceğini kanıtladılar.. Zaten hayat tecrübeleri de bunu kanıtlıyor.
West End’deki o güneşli dairede yaşadığım günleri düşündüğümde, A planımın gerçekleşmediğine sevindim. Bana çok daha fazlasını sunan bir şansı denedim ve yurtdışındaki yaşlı kadın arkadaşlarım bana yardım etmeye devam ediyor dünya görüşümü genişlet.