Atacama Çölü’nde güneş battığında doğanın en etkileyici gösterilerinden biri başlıyor. Kurak, sarı, tuzlu kum, beyazın tonlarından altına doğru değişiyor ve incecik bulutlar ilahi bir hareketle dönüyor, turuncudan pembeye ve sonunda mora dönüyor.
Soğuk hızla geliyor; sonuçta burası deniz seviyesinden 13.000 feet (4.000 metre) yüksekte bulunan bir çöl. Ama henüz içeri girme zamanı değil, olamaz!
Ay batarken, ışığın geri kalanını da kendisiyle birlikte aşağıya çekerken, Samanyolu kristal berraklığında bir görünüme kavuşurken gerçek yıldız sahneye çıkıyor – ya da yıldız mı demeliyim?
San Pedro de Atacama Çölü’nün, ışık kirliliğinin az olması ve kuru olması nedeniyle yıldızları izlemek için dünyadaki en iyi yer olduğu söyleniyor. Aslında burası dünyadaki en kurak çöl ve çölün bazı kısımları kayıt tutmaya başladığından beri yağmur bile yağmadı.
Ayrıca, eğer bir gökbilimcinin görüşüne güvenirseniz, Güney Yarımküre’de yıldızları gözlemlemek, kuzeydekilerden daha iyi takımyıldızlara erişmenizi sağlar.
San Pedro de Atacama Çölü’nü bu kadar kuru yapan şey nedir? Burası, And Dağları’ndaki sıradağların yağmurun çöle ulaşmasını engellemesi anlamına gelen “yağmur gölgesi etkisi” olarak adlandırılan durumu deneyimleyen dünyadaki birkaç yerden biridir.
Yağmur bulutları doğudan geldiğinde dağların üzerinden yükseldikçe soğuyan hava, daha batıya gidemeden kara dönüşüyor. Hava çöle ulaştığında sıcak ve kurudur.
San Pedro de Atacama Kamp güzergahımın tamamını buradan okuyabilirsiniz.
Atacama Çölü’nü bu kadar kuru ve gökyüzünü bu kadar berrak ve bulutsuz kıldığı için kıyıdaki Humboldt Akıntısı’na da teşekkür edebiliriz.
Kıyı boyunca kuzeye doğru akan soğuk bir cephedir. Karadaki rüzgarlar bu akıntıyı geçerken soğuyarak Atacama Çölü’ne doğru akan kuru ve bulutsuz hava yaratır.
Dünyanın en kurak çölünde nasıl hayat olabilir diye merak etmeden duramadım.
Ancak doğa ana her zaman uyumlu bir denge kurmanın bir yolunu bulur ve yosun ve kabuklularla dolu tuzlu sular sayesinde And, James ve Şili flamingolarının tümü Atacama Çölü’nde bulunur.
Ancak burada hayatta kalmayı başaranlar sadece onlar değil.
Alpaka, Guanaco ve daha küçük vicuña (yukarıdaki resimde) Atacama Çölü’nün altiplano veya And Platosu’nda bulunur. Kendinizi burada bulduğunuzda, geniş açık alanları keşfederken, özellikle de yükseklere çıktıkça birkaçını göreceğinizden emin olabilirsiniz.
Daha küçük boyutlarından dolayı daha az suya ihtiyaç duydukları için alpakadan daha fazla vicuña bulacaksınız. Bu sevimli, tüylü yaratıklar, çölün tuz düzlükleri gibi bitki örtüsünün daha fazla olduğu bölgelerinde küçük gruplar halinde toplanır. Ayrıca paketler halinde dolaşma eğilimindedirler.
Patagonya’daki Torres del Paine’de de Guanaco’yu gördüğümü hatırlıyorum. Bunun gibi hayvanların bu kadar farklı yerlerde, birbirine bu kadar zıt görünen çevrelerde hayatta kalabilmesi ne kadar çılgınca.
İster inanın ister inanmayın, insanlar da yıl boyunca burada yaşıyor.
Atacama Çölü bölgesinde yaşayan insanların büyük bir kısmı Antofogasta ve Mejillones gibi sahil kasabalarında yaşasa da onların yaşadıkları Calama ve San Pedro de Atacama gibi vahalar da bulunmaktadır. Bölgede bir turist olarak Calama’ya uçup San Pedro kasabasını üssünüz yapma şansınız yüksektir.
Turizmin yanı sıra bakır, gümüş ve altın açısından zengin maden alanları da insanları bölgeye çekiyor. Küçük su kaynakları da yüzyıllardır yerel azınlık gruplarının ilgisini çekmiştir. İnsanın yaratıcılığının ve azminin ne büyük bir kanıtı!
Tropikal bir kumsal olmayabilir ve kesinlikle küçük, şirin bir Avrupa köyü de değil, ama çöllerde – o kadar sert, geniş ve misafirperver ki – bana hayatta olduğumu hatırlatan bir şeyler var.
Kuru ve sert olmasına rağmen, manzara daha çok aya benzese de, size dünyadaki en net gökyüzünü görme şansını kazandıran şey budur.
Burası Şili’deki San Pedro de Atacama Çölü ve dünyada buna benzer başka hiçbir yer yok.
