Yeni Zelanda’nın Güney Adası’ndaki Fiordland Milli Parkı’ndaki Gertrude Saddle pisti, Yeni Zelanda’yı dolaşırken geçirdiğim zamanın en önemli anlarından biriydi. Milford Sound bölgesinde tipik tekne gezisinden farklı, eşsiz bir deneyimdi.
Yürüyüşe çıkmadan önce DOC bilgilerini taradım ve rotanın ne kadar gelişmiş olduğunu ve ne kadar tehlikeli olabileceğini okumaya devam ettim. Gerçekten herkesi korkutup denemekten alıkoymaya çalışıyorlar gibi görünüyor. Ancak yine de internetteki fotoğraflar o kadar inanılmaz görünüyordu ki, etkilenmedim. Sonunda manzarayı kendi gözlerimle gördüğümde bunu yaptığım için çok mutlu oldum. Çevrimiçi incelemeler haklıydı; genel olarak inanılmaz derecede muhteşem bir manzara ve yürüyüş.
Çevrimiçi bilgilerin söylediği kadar çılgınca mıydı? Evet ve hayır.
Rota Nasıldır?
Gertrude Saddle, düz başlayıp keskin bir şekilde yukarı doğru dönen bir gidiş ve dönüş yoludur. Uzunluğu yalnızca 7km (4,3 mil) ancak rotanın dikliği nedeniyle Karagöl’e ve sonrasındaki eyere ulaşmak zaman alabilir. Her ihtimale karşı en az 6 saat verin.
Dürüst olmak gerekirse, bu rota belirli yerlerde yarım yamalak AF’ye neden oluyor. Islandığında kayganlaşabilecek kayaların üzerinde çok dikleşiyor. Oradayken bir kayanın düştüğünü duydum ve kar varken neden tırmanmayın dediklerini anladım. Çığ tehlikesi orada çok gerçek ama gerçekten ‘uzmanların rotası’ mı?
Yürüyüşe girdiğinizde, sizi tehlikelere karşı uyaran ve rota üzerinde çok sayıda kişinin öldüğünü söyleyen tabelalar göreceksiniz; bu, kaza sonucu yoldan çıkacak biri için inandırıcıdır. O zamandan beri onu daha fazla turuncu kutup ve üçgenle daha iyi işaretlediler. En büyük sorunlar yoldan çıkmak ve yanlış zamanda gitmek olacaktır.
İlerledikçe bu hastalıklı işaretleri tekrar tekrar görmeyi planlayın. Gerçekten ama gerçekten sadece uygun ve bunu deneyebilecek kapasitede olanları istiyorlar.
Çölde biraz yürüyüş yaptım ve Alaska’da harita ve pusulayla rota buldum. Mekansal olarak en bilinçli kişi değilim ama bu iz oldukça iyi işaretlenmiş. Gerçekten bir ‘uzman’ olmanız gerektiğini bilmiyorum çünkü herhangi bir noktada bir sonraki işaretin nerede olduğunu görebilirsiniz. Göremiyorsanız aramaya devam edin. Her zaman bir tane daha görünür.
Nadiren de olsa kaya yığınlarını (yığınlarını) arayın. Bununla birlikte, körü körüne aşağı inerken onları takip etmemeye dikkat edeceğim. Birkaçı beni oldukça dik bir tırmanış gerektiren bir alana götürdü ve bu da onların neden orada olduklarını merak etmeme neden oldu. Bunun yerine sizi her zaman doğru yöne yönlendirecek turuncu okları ve direkleri aramanızı öneririm. Ayrıca haritalar.me çevrimdışı haritamdaki rotayı da takip ettim.
Zirveye ulaştığınızda, tekrar yukarı ve aşağı inmek için tutunabileceğiniz kablolar olacak. Onların yanında kalın çünkü bazı durumlarda yardım için onların orada olmasından memnun olabilirsiniz. Kayaya çok yakın oldukları ve tutunabilmek için çok fazla eğilmem gerektiği için onları her zaman kullanmıyordum ama bazı durumlarda onlara ihtiyacım vardı.
Dikkat Edilmesi Gereken Koşullar
Çevrimiçi talimatlar ve yayınlanan tabelalar, yalnızca açık bir günde yürüyüşe çıkmanız konusunda uyarıda bulunacaktır. Bu doğru bir tavsiye çünkü yağmur yağarsa zaten dik ve kaygan olan yol ölümcül hale gelebilir.
Gittiğim gün aralıklı yağmur yağıyordu. Yolun sonuna kadar gitmeye ve önce havanın açılmasını sağlamak için Milford Sound’a bakmaya karar verdik ve öğleden sonra rotaya başladığımızda bulutların arasından görünen mavi bir gökyüzünü görebiliyordum.
Biz yukarı çıkarken aşağı inen herkes hiçbir şey göremediğini bildirdi. Üstteki bulut örtüsü çok kalındı. O noktada, havanın açık olmadığı bir zamanda gitmenin neden bu kadar kötü bir fikir olduğunu anladım; hem sis nedeniyle aşağı inerken rotayı kaybedebilirsiniz, hem de tepede hiçbir şey göremeyeceğiniz için hiçbir anlamı yoktur.
O gün rotayı deneyen son kişi bizdik ve şans eseri sis dağılırken birkaç dakikalık netlik elde ettik. Aynı gün giden hiç kimse manzarayı sese kadar görmüş gibi görünmüyordu.
Geriye dönüp baktığımızda, herhangi bir şey görmüş olduğumuz, geri dönüş yolumuzu bulabildiğimiz ve üzerimize bir daha yağmur yağmadığı için oldukça şanslıydık. DOC’un tavsiyesine uymalıydık, ancak sahip olduğumuz görüşler göz önüne alındığında pişman olduğumu söylemek zor. Herkes neyin güvenli olduğunu düşündüğüne karar vermeli ve yetenekleri konusunda kendine karşı dürüst olmalıdır.
Aşağıda yorum yapan bir kişinin belirttiği gibi, arama ve kurtarma genellikle gönüllüler tarafından yürütülür ve seyrek nüfuslu Yeni Zelanda’da her zaman hemen kullanıma sunulmaz; bu nedenle, bunu yalnızca ne yaptığınızı gerçekten biliyorsanız ve rota bulma ve kaya karıştırma konusunda deneyiminiz varsa deneyin.
Dikkat Edilmesi Gerekenler
Yolculuk için yanınızda bol su ve yiyecek getirmeyi unutmayın. Yürüyüş yaparken, bir şelaleyi geçerken ve bir göle yaklaşırken bir tür filtre getirirseniz yeniden doldurabilirsiniz.
Ayakkabılarınızın geniş lastik sırtına sahip olduğundan emin olun (bunları seviyorum). Hiçbir kavrama olmadan kayaların üzerinde yürüyeceksiniz. Bu kesinlikle gereklidir.
Kayaya vardığınızda yürüyüş batonlarını çantanıza bağlayabileceğiniz bir yeriniz varsa, bunların yürüyüşün bir kısmında yardımcı olacağını düşünüyorum ve keşke geri dönerken kendimi dengede tutmaları için onlara sahip olsaydım. .
Bu yürüyüşün hiçbir bölümünü karanlıkta yapmadığınızdan emin olun. İşaretleri ve uçurum inişlerini görebilmeniz çok önemlidir. Bu gün doğumu veya gün batımı yürüyüşü ihtimali değil.
Son olarak uyarıları ciddiye alın, yetenekleriniz konusunda kendinize karşı dürüst olun ve hava tahminlerini izleyin. Yağmur yağıyorsa Lake Marian’a veya Key Summit Track’e göz atın.
Eğer tüm bunlar sizin lehinizeyse, bu Fiordland Milli Parkı’ndaki radar yürüyüşlerinin en iyilerinden biri olmalı.
