Mozambik Tofo’da SCUBA dalışıyla geçirdiğim muhteşem bir günün ardından tekneden atladıktan sonra sahil boyunca yürüdüm. Beyaz kum ayaklarımın altında gıcırdadı ve dalgalar tembelce yuvarlandı. Az önce su altında bir balina köpekbalığı görmüştüm ve çok mutluydum. Bu beni birkaç kez aldı günler süren uzun otobüs yolculukları oraya ulaşmayı denedim ama başardım ve hayal ettiğimden daha muhteşem olduğu ortaya çıktı.
Ayakkabı giymiyordum, haftalardır makyaj yapmayı bile düşünmemiştim ve güneşli bir günde dünyanın en güzel plajlarından birinde kulaktan kulağa gülümsüyordum.
Arkadaşlarımdan oluşan mürettebatımı kumun daha aşağılarında görmem çok uzun sürmedi. Onlarla bir hafta önce misafirhaneme dönerken hamaklardaki birkaç dost canlısı yüzün yanından geçtiğimde ve onlarla bir süre sohbet etmek için durduğumda tanıştım. O zaman bunu fark etmemiştim ama bugüne kadarki en muhteşem olmasalar bile, seyahat ederken tanıştığım en iyi, en sağlam ekiplerden biri olacaklardı. Afrika’da geçirdiğim üç haftanın geri kalanını neredeyse kalçalarımdan birleşmiş halde onlarla geçirdim.
Dünyanın farklı köşelerinden 20’li ve 30’lu yaşlarında bir ekiptik; bazıları ABD’den, bazıları ise Avustralya, İsviçre ve Kanada’dan. Bazıları Barış Gönüllüleriydi ve geri kalanı da tıpkı benim gibi kulaktan kulağa dolaşarak oraya ulaşmıştı.
O gün saatlerce kumda dev bir delik kazmışlardı. Bu, ruh hayvanının inkar edilemez bir mirket olduğu 20 yaşındaki İsviçreli Jonas’ın beyin çocuğuydu. Bunu gerçekleştirme fikrinden vazgeçememiş ve günlerce bunun hakkında konuşmuştu.
Onun ana planı dokuz kişinin sığabileceği kadar büyük bir delik açmaktı, çünkü cennette bir grup zeki insan bir aradayken ve bol bol zamanları olduğunda yapacağınız şey tam da budur, değil mi? Bu konuda o kadar hevesliydi ki herkes gemiye bindi çünkü neden olmasın?
Gelir gelmez “Kristin burada!” diye azarladılar. Size şunu söylemeliyim ki, bir grup insanın önünde sallandığınızda duyabileceğiniz en güzel şeylerden biri bu. Gerçekten hoş karşılandığını hissetmek, dünyadaki en sevdiğim duygular listemin hemen başında yer alıyor.
Delik gülünç derecede büyüktü ve gün batımından önce birkaç fotoğraf çekebilmek için onları gömme zamanı geldiğinde, son iki haftadır bize hindistancevizi satan plaj çocuklarından, yoldan geçen rastgele kişilere kadar etraftaki herkes yardım etti. dahil olmak için. Kim istemez ki, değil mi? Uzaklaşılamayacak kadar tuhaf ve harikaydı.
Bu rolü sevdiğim ve dar, kapalı alanlarla pek iyi anlaşamadığım için fotoğrafçı olmaya gönüllü oldum.
Bu iyi bir seçim oldu.
Çünkü eğer bahçenizin büyümesini istiyorsanız şuna karar verdik:
Sulamak zorundasın, değil mi?
O gecenin ilerleyen saatlerinde, gecenin sıcaklığında duş almış ve mutlu bir şekilde, bir daire şeklinde oturup yemeğimizi bekledik. Henüz gelmemişti çünkü Mozambik’te siparişten yemek yemeye kadar en az iki saat sürüyor. İşte o zaman omuz silkip “TIA” (burası Afrika) dersiniz ve sabrın anlamını öğrenirsiniz.
26 Kasım olduğu için Şükran Günü’nün gerçek ruhuna uygun olarak, ziyafet olsa da olmasa da, en çok minnettar olduğumuz ve müteşekkir olduğumuz şeyleri paylaşmamız gerektiğine karar verdik.
Son iki yıldır Mozambik’te okuyan, çalışan ve yaşayan, inanılmaz derecede iyi konuşan, uzun boylu, kahverengi saçlı ve yeşil gözlü Avustralyalı Caspar’a gelince, gözlerimi yaşartan bir şey söyledi:
Dünyayı ne kadar çok gezerse, insanların özünde iyi olduğuna o kadar çok inanmaya başladı.
Ne zaman işler umutsuz görünmeye başlasa birisinin gelip her şeyi değiştireceğini ifade etti. Yol kenarında otostop çekmek zorunda kaldığı, kaybolduğu veya ihtiyacı olduğunda açıkça yardıma başvurduğu ve yardımın onu her zaman bulduğu zamanları anlattı. İnsanların ona defalarca gösterdiği nezaket, ona güvenmekten başka seçeneği olmadığı her an bu inancını yeniden doğruladı.
Sözleri yankı uyandırdı çünkü uzun zamandır aynı şeyi hissediyordum. Her şeyin umutsuz olduğunu düşündüğümde; örneğin kaybolduğumda ve birinin bana yolu gösterdiğinde, bir yolculuk umuduyla yol kenarında ve bir tane aldım veya Banka kartımı kaybettim ve birisi beni kurtardı, aynı zamanda bana insanların temelde iyi olduğu da gösterildi. Hiçbir şey rastgele bir nezaket eylemiyle telafi edilemeyecek kadar felaket olmadı. Çoğu zaman benden daha azına sahip olan ya da tamamen yabancı olan biri en fazlasını verdi.
Bu şekilde hissettiğim için saf ve idealist olduğumu ve bu tür şeylerin herkesin başına gelmediğini sık sık merak ediyordum ve hatta başkaları bana bunu söylüyorlardı. İliklerime kadar hissettiğim aynı şeyi onun söylediğini duymak sonunda doğru olduğunu bildiğim şeyi doğruladı: Dünya ve içindeki insanlar, kaba, açgözlü ve birbirinden farklı olmaktan çok, daha nazik, verici ve birbirine benzer. Aynı dili konuşmasak bile ortak bir noktada buluşabiliyoruz.
Ayrıca, oraya koyduğunuz şeyin geri alacağınız şey olduğunu da doğruladı. O ve ben ikimiz de açığız ve vericiyiz ama aynı zamanda anlayışlıyız ve yardım istemekten korkmuyoruz. İnsanlar bu tür sevgi dolu ve anlayışlı bir ruh hissettiklerinde verecekler ve insanlar benden yardım istediğinde ben de bunu ödüyorum.
O anda böyle bir pozitiflikle çevrelendiğim için kendimi çok şanslı hissettim. Bu, iyimser bir şekilde umduğunuz ancak seyahat ederken beklediğinizden daha iyi bildiğiniz şeylerden biridir. Zamanınızı paylaşabileceğiniz bu kadar harika insanları bulmak nadirdir ve bu kıvılcımı yaratan insanlarla tanışmanıza olanak tanıyan tüm doğru durumlar gerçekleştiğinde gerçekleşebilecek türden bir şeydir.
Bu anları yalnız seyahat etmeye ve tesadüflere açık olmaya borçluyum. Seyahatin benim için her zaman taşıdığı ruhu da beraberinde getiriyor: Yeni tanıştığınız ama ömür boyu dostunuz olabilecek insanlarla beklenmedik bir macera. Her yeni karşılaşmanın gidişatınızı değiştirme potansiyeli vardır ve bundan sonra karşınıza neyin veya kimin çıkacağını asla bilemezsiniz. Hayatın tuzu biberi bu değil mi?
Eğer J ile orijinal Mozambik planını uygulamış olsaydım bu ekiple hiç tanışamayacaktım diye düşünmeden edemiyorum. Tofo’ya aynı anda varamayabilirdim, o gün oraya gidip onlarla tanışamayabilirdim ve muhtemelen başka kimseye verecek ilgim olmayabilirdi.
Bu yüzden teşekkür ederim J. Sonunda her şey olması gerektiği gibi ortaya çıktı ve aşkı bulduğuna sevindim.
Ben de yaptım.
