2025’te, tekerlekli sandalyede olduğunuzda uçakla seyahat etmek bir olay olmaya devam ediyor. Yetersizlik, eğitim eksikliği ve toplam değerlendirme eksikliği arasında, Orly Havalimanı’nın hareketliliğini azaltmış (PMR) olan insanlar için yardım hizmeti hala engelli yolcuları kabul edilemez durumlara daldırıyor. Son zamanlarda bir hikaye deneyimli!
Tamamen aşıldı
Motor engelli bir kişiyle seyahat etmek bugün basit, akıcı, insan olmalıdır. Ancak, her uçuş bir engel kursuna dönüştürülür. 12 Nisan Cumartesi günü, Paris-Tunis uçuşunda (TU723), Orly Havalimanı’nda PMR yardımının ne kadar aşıldığını, uygun olmayan ve değersiz olduğunu bir kez daha ölçtük.
Binişte, bir PMR ajanı bizi bekliyor. İlk borsalardan yanlış anlaşılma açıktır.
“Hiç yürümiyor mu?” Biraz bile değil mi? »»
Açıkça cevap veriyoruz. Babamız tamamen bağımlı bir motor engelli. Ajan, perişan, bir meslektaşı Tallie-walkie aracılığıyla takviye çağırıyor.
Meslektaş gelir, bizi uçağın kapısına yönlendirir … sonra kaybolur, diğer görevler gibi davranır. Kendisine teslim edilen ajan, tekerlekli sandalyeyi manevra edemez.
Babamızın başlamasına izin vermek için tekrar ilgilenmeliyiz
Toplam hazırlık eksikliğine dikkat çektiğimizde, bize cevap vermeye cesaret ediyor: “Sezaryenden çıkıyorum, sırt ağrım var.» »
Eklemeden önce:
“İki çocuğum var, iş olarak bulduğum tek şey bu.» »
Engellilere adanmış olan kadar hayati bir hizmetin, belirli bir destek veya yeterlilik olmaksızın fiziksel olarak uygun olmayan, belirtilmemiş ajanlara emanet edildiğini nasıl açıklayabiliriz?
Her insanın hak ettiği haysiyet nerede?
Bu sahneyle karşı karşıya kalan, kullanılmayan ancak insan bakım ajanı, babamızı sandalyesinden merkezine aktarmaya yardımcı olmak için müdahale ediyor. Tunus şefi, duruma tanık, hemen bir rapor yazdı. Tunus mürettebatını insanlıkları ve profesyonellikleri için selamlamalısınız.
Engelli yolcuların ADP tarafından ciddi şekilde dikkate alınması için yardım zamanı
Ancak, 2025’te engelli bir yolcunun hantal bir sorun olarak kabul edildiğini nasıl tolere ediyor?
Orly gibi uluslararası bir havaalanında, PMRS’ye yardımın, yeterli ekipman olmadan, yardımcı oldukları yolcular için gerçekten dikkate alınmadan hazırlıksız insanlara emanet edildiğini nasıl kabul edebiliriz?
Neden bu güne kadar, uçaklarda engelli motora uyarlanmış koltuklar kurmak için ciddi bir yansıma yapılmadı?
Erişilebilirlik neden temel bir standart olmak yerine hala isteğe bağlı bir takviye olarak ele alınmaktadır?
Engelliler hayırseverlik gerektirmez, saygı isterler
2025 yılında, seyahat etmenin hala yetersizlik ve kayıtsızlıktan kaynaklanan bir test olduğu kabul edilemez.
ADP, Havayolları, Yetkililer: Erişilebilirlik ek bir hizmet değildir, bu bir haktır.
Acı çektiğimiz değersizlik bir kaza değil: sistemik bir terk edilmenin sonucudur.