Otostop bana bir şey öğrettiyse o da bir yeri tanımanın en iyi yollarından birinin yerel halktan açıkça yardım istemek olduğudur. O kadar çok dokunaklı hikayeyle karşılaşıyorsunuz ve yerel kültüre göz atıyorsunuz ki, aksi takdirde bulmak için çok daha fazla çalışmanız gerekecek.
Olası tüm geçmişlere ve avantajlı konumlara sahip insanlar, insanları gezdiriyor. İşe gidip gelenler, aileler, yerel halk ve hatta güzel bir kiralık evde tatile çıkan emekli bir İngiliz çift bile beni gezdirdi. Herkes saygılıydı, nazikti ve gerçekten bana yardım ediyordu. Patagonya’da ve genel olarak Latin Amerika’nın büyük bölümünde otostop oldukça yaygın olduğu için bu çok da önemli değildi.
Özellikle Carretera Austral, otostopçular arasında popülerdir çünkü burası genç Şilililer için bir geçiş törenidir ve bu uzak yolda dolaşmanın diğer yöntemleri bisiklet, haftada yalnızca veya iki kez kalkan bir otobüs veya kişinin kendi aracıdır. araba.
Yol kabaca 1200 km’dir (≈ 746 mil) ve çoğu çakıldır. Sadece 28 yıldır var olan bu yol, Şili’nin daha önce yalnızca tekneyle ulaşılabilen kısımlarını birbirine bağlıyor, dolayısıyla yol boyunca yer alan kasabalar çok küçük.
Çoğu kişi Arjantin Patagonyası’ndan geçen ünlü Ruta 40’ı duymuştur ama asıl heyecan Ruta 7 boyuncadır. İspanyolca becerilerinizi tazeleyin, Carretera Austral’da seyahat ederken onlara ihtiyacınız olacak. Güney Amerika’nın kelimenin tam anlamıyla hiçliğin ortasına giden en uzak yolları.
Rota ve Sürüşler
Kimin durabileceğini tahmin etmeye çalıştım. Enerjimi ayarladım ve bir guru gibi insanları okumaya çalıştım ama birçok deneme yanılmadan sonra (çoğunlukla hata) yadsınamaz bir gerçeğe ulaştım: Araç nasıl görünürse görünsün, kimin kenara çekip çekmeyeceğini asla bilemezsiniz. Tahmin etmek imkansız, o yüzden denemeye devam edin.
Bazı günler uzun ve meşakkatli geçti ve reddedilmenin acısı moralimi bozdu, diğer günler ise deneyim ve bunun sonucunda ortaya çıkan hikaye o kadar iyiydi ki kendimi tutamadım. Otostop yolculuk içinde yolculuktur, orası kesin.
Chaitén’den La Junta’ya
144 km, 12 saat
Bu, yaklaşık 8 saatlik ayakta durma süresiyle tüm yolculuğun ilk ve aynı zamanda en uzun günüydü. Bu, bazen, durağınızdan önce dursa bile, sizin yönünüze giden herhangi bir şeye binmek yerine, varış noktasına kadar baştan sona yolculuk yapmanın daha iyi olduğunun kanıtıydı.
La Junta’dan Puyuhuapi’ye
44,7 km, 8 saat
Yağmurda otostopla geçen bir günün ardından 10 tekerlekli bir kamyonun bizi götürmek için durduğuna inanamadım. Bir şişe şarabı paylaşan bir düzine insanla yolda karşılaştım. İnanılmaz.
Puyuhuapi’den Coyhaique’ye
233 km, 7 saat
Bu, çok fazla yolculuk gerektiren günlerden biriydi ama oraya vardık ve genel olarak eğlenceliydi. Günün büyük bölümünde yağmur yağıyordu, dolayısıyla daha başlamadan ıslanmak kabul ediliyordu. Steve ve benden önce yola çıkan birkaç kişi yakalandık ve ben oldukça öfkeliydim, ama sonunda daha iyi sonuç vermiş olabilir.
İlk yolculuk, babasının 18 yaşındayken yaptığı yolculuğun izini süren Santiagolu aileyle oldu. İkincisi ise bisiklet ve motosikletlerle dolu bir kamyonetteki birkaç adamdı. Sığdırmaya çalıştık ama yeterli yer yoktu ve bir saatlik bisiklet parçalarının çoğu zaman çakıl üzerinde olan tümseklerin üzerinden her geçişimizde ağrıya neden olmasından sonra, işi bırakmak zorunda kaldım.
Ardından, büyülü ormanın (bosque encantado) park girişinde şiddetli yağmur altında yaklaşık iki saat bekledikten sonra Santiago’lu genç bir çift dışarı çıktı ve “Sıradaki ilk siz misiniz?” diye sordu. Otostop çeken başka kimse yoktu, biz de evet dedik ve o da “haydi o zaman!” diye yanıtladı.
Kamyonetin arkasındaki yolculuk çok güzeldi, her yönde muhteşem manzaralar sunuyordu. Yol boyunca diğer otostopçulara, bisikletçilere ve motosikletçilere el sallayarak yol üzerindeki dostluğu da sevdim.
Coyhaique’den Villa Cerro Castillo’ya
96 km, 2,5 saat
Sadece 5 dakikalık bekleme süresinde hızlı bir alım oldu. İlk başta sürücü hakkında ne düşüneceğimden emin değildim, ancak daha sonra bölgede bir pansiyon inşa eden son derece dost canlısı bir yerel kişi olduğu ortaya çıktı. Birkaç kez fotoğraf çekmek için durdu ve sonuçta yolculuğu gerçekten çok sevdim.
Villa Cerro Castillo’dan Puerto Rio Tranquilo’ya
126km, 6 saat
Önceki günkü uzun yürüyüşün ardından o sabah yavaş bir başlangıç yapmıştık ve bir masa ötede birisinin telefonda bundan bahsettiğini duyana kadar yolun inşaat çalışmaları nedeniyle kapandığını fark etmemiştik. Şansımızı denemek için yaklaşık bir saatimizin kaldığını anladığımızda.
Yaklaşık 15 dakika sonra yakındaki bir restoranda yemek yerken bizi gören bir çift yanımıza geldi ve araca ihtiyacımız olup olmadığını sordu. O sabah Coyhaique üzerinden İngiltere’den yeni inmişler, bir kiralık daire almışlar ve güneye doğru yola çıkmışlardı.
Bunlar tatilde olan ve sık sık fotoğraf çekmek için durmak isteyen emeklilerdi. Otostopçu olarak lüks içinde yolculuk yapan, fotoğraf fırsatları için sık sık duran Steve ve ben için mümkün olan en iyi senaryoydu. Steve drone’unu biraz azalttı. Şans serisine son vermenin harika bir yoluydu.
Arjantin’e doğru
365 km, birkaç gün
Birkaç gün sonra Pto Rio Tranquilo’nun dışında 8 saat bekledik, daha fazla yolcu alamayacak kadar dolu olan tek bir araba geçti.
Arkasında otostopçuların olduğu ters yöne giden bir arabayı birkaç polisin durdurduğunu ve onlara ceza kestiğini gördük. Bu da kötü bir alametti.
“Biliyor musun? Sanırım sonunda otobüse binmek konusunda iyiyim. Gerçekten çok uzağa gittik ve sonuçta yapacak biraz yürüyüşümüz var,” dedi Steve.
Bir parçam bunu gerçekten başladığımız şekilde bitirmek istiyordu. Vazgeçmekten ya da pes etmekten gerçekten nefret ediyorum ama aynı zamanda yürüyüşe başlamayı da gerçekten istiyordum ve o kadar çok güzel deneyim yaşadık ki, bu çok hoş bir anı olurdu.
Sorun çözüldü. Oradan birkaç saatlik otobüse, bir tekneye bindik ve ardından Arjantin’e doğru 22 km’lik bir yürüyüş yaptık.
Oranlara Yardımcı Olan Şeyler
- Şehir dışına çıkın: Şehrin ortasında neredeyse hiç kimse seni almayacak. Yolun kenarına veya büyük bir kavşağa doğru yürüyün, böylece yolunuza çıkanın kesinlikle ayrılacağını bilirsiniz.
- Almak isteyeceğiniz birine benziyorsunuz: Bu kadar çok insanın koyu renkli bir kapüşonluyla otostop çekmesi, gülümsememesi ya da arkadaş canlısı görünmeye çalışmaması şaşırtıcı. Yüzünü bile göremediğim birini kucağıma almam.
- Bölünmüş: Tek başına biri bunu en kolay şekilde yapar, sonra bir çift gelir. Grubunuz ne kadar büyük olursa, araç bulmak o kadar zor olur. Beş, hatta üç kişilik yeri olan birini bulmak için oldukça şanslı olmalısınız.
- Gülümsemek: Bazıları yalvarıyor, bazıları ise pek umurlarında değilmiş gibi görünüyor ve son kamp ise otostop çekmeye hevesli olanlar. Ben ikinci kampa giriyorum. Kocaman gülümsüyorum, bazen dans edip aptalca davranıyorum. İşe yarıyor, eğer onları güldürürsen insanlar kenara çekerler.
- Erken kalkan kuş solucanı kapar (sıklıkla): Etrafta rekabet olmadan otostop yapmak çok daha iyidir, bu yüzden bunun ne zaman olabileceğini belirleyin, ancak henüz kimsenin uyanık veya yolda olmayacağı kadar erken yapmayın.
- Aç otostop yapmayın: Biraz ara verin ve gerekirse yemek yiyin. Saatlerce ayakta durmak ve reddedilmek yorucudur.
- Arkadaş Edin: Yolculuğunuzda aynı otostopçuları tekrar tekrar görmeye devam edeceksiniz.
Görgü kuralları
Genel olarak tek bir kural olduğunu söyleyebilirim: Dostum, uzun süredir otostop çeken diğer insanların arkasından yürü, iyi bir mesafe bırak, belki 50 metre kadar. Bu mutlaka ilk önce yakalanacakları anlamına gelmez, ancak onlara avantaj sağlar. Bırakın bunu alsınlar. Yapılacak doğru şey bu.
Ama sana karşı gerçekçi olabileceğimi hissettiğim için, 2 haftalık otostop boyunca birkaç kez, önden geçenlerin ilk önce kaldırıldığını gördüğümde bu kuralı gerçekten çiğnemek istediğim zamanlar olduğunu itiraf etmeliyim.
lütfen beni sevmeye devam et.
Neyse ki Steve kirli oynamak istemediği konusunda kararlıydı ve sonunda haklıydı ve bu birkaç kez bize fayda sağladı. Gryffindor’a üç puan!
Macera heyecan vericiydi, dokunaklıydı ve otostopta olduğu gibi pek çok açıdan beklenmedikti. Ruta 7 ve Ruta 40 arasındaki seçenekleri tartıyorsanız Carretera Austral’ı düşünmek için artık daha fazla nedeniniz var.
