Aşağıdaki yazı Rachel Chiu’ya aittir:
Salta’dayken kafama güvercin düştü. Sokakta yürüyordum, kendi işime bakıyordum ki birdenbire – uyarı! Bu benim ilk yalnız seyahatimdi ve bu hafta sonu ters gidebilecek tüm şeylerin arasında, iptal edilen uçuşlar/kaçırılan otobüsler/hostel soygunları vb. gerçekten tek nedensellikti. Belki yalnız seyahat etmek o kadar da kötü değildi.
Ben Rachel, Harvard Üniversitesi’nde son sınıf öğrencisiyim, aslen Hong Kong’luyum. Asya’da büyüdüm ve seyahat etmeyi her zaman sevdim. Artık üniversitede olduğum için tek başıma seyahat etmeye de başladım ve bunu şimdiye kadar çok seviyorum. Bu yaz Buenos Aires’te bir kadın hakları örgütünde çalıştım. İnanılmaz bir deneyimdi ve aynı zamanda Arjantin’in her yerini dolaşmamı sağladı. Böylece ülkenin kuzeyindeki Salta ve Jujuy’a ilk yalnız seyahatimi gerçekleştirdim. Gerçekten harika bir yolculuktu ama kesinlikle olaysız değildi…
Güvercin olayından sonra gülmekten kendimi alamadım. Deli gibi kıkırdadım ve yanlarım ağrıyana kadar kaldırıma çöktüm. İlk yalnız seyahatimin sonuna yaklaşıyordum ve havadaki küçük bir dışkının kadın gücümü engellemesine izin vermeyecektim. Sonunda gülmeyi bıraktığımda meydandaki yakındaki çeşmeye yürüdüm, kendimi temizledim ve şehri keşfetmeye devam ettim.
Salta la Linda’da (yerel halkın dediği gibi Güzel Salta) dolaşırken hayatımın son dört gününü düşündüm. Salta’ya şu amaçlarla geldim: Kuzey Arjantin’in muhteşem manzarasını keşfetmek, lamaları görmek, empanada salteñas yemek ve hepsini tek başıma yapmak; sadece ben, kendim ve ben. Geldim, gördüm ve yedim. Her zaman yalnız kadın gezginlerden ilham aldım. Yolculuğum kısa olsa da sanırım artık onların saflarına katıldığımı söyleyebilirim. İşte Salta’da yalnız olmakla ilgili biraz daha bilgi!
Dolaşmak
Salta şehri, kuzeybatı Arjantin’deki Salta eyaletinin başkentidir. And Dağları’nın eteklerindeki Lerma Vadisi’nde yer almaktadır. Sömürge mimarisi ile İnka etkisinin eşsiz bir karışımıyla dolu küçük ama güzel bir şehir. Birçok kişi komşu eyalet Jujuy’un (“hoo-hoo-ee” olarak telaffuz edilir) muhteşem manzarasını keşfetmek için Salta’yı başlangıç noktası olarak kullanıyor. Jujuy, Şili ve Bolivya sınırında yer alır ve Arjantin’in lama ve kaktüs başkentidir. Güzel kanyonlar, dev tuz düzlükleri ve gökkuşağı dağları mutlaka görülmesi gereken yerlerdir.
Şu anda Buenos Aires’te yaşıyorum ve Arjantin’deki bir kadın hakları örgütünde yaz stajı yapıyorum. Sondan bir önceki hafta sonumda şehrin ve Jujuy’un sunduğu her şeyi keşfetmek için Salta’ya uçmaya karar verdim. Çeşitli havayollarının Buenos Aires’ten Salta’ya günlük uçuşları vardır. Ucuz uçuşlar bulmak için despegar.com’u kullanmanızı öneririm. Buenos’tan yaklaşık 17 saat süren bir otobüse binmek de bir seçenek. Sınırlı zamanım göz önüne alındığında, önceden çok fazla araştırma yaptım ve aşağıdaki şeyleri görmek istediğime karar verdim: Yedi Renk Tepesi’nin eteklerindeki Jujuy kasabası Purmamarca, Pucará de Tilcara (Tilcara’nın antik kalesi) ), Quebradra de Humahuaca (Humahuaca Kanyonu) ve Salinas Grandes (dev tuz düzlükleri).
Ben tam bir şehir kızıyım, bu yüzden kuzeyde mevcut olan neredeyse tek kiralık araba türü olan sopayı bırakın, araba kullanmayı bile bilmiyorum. Bu nedenle buraya gelmeden önce internetten otobüs turu rezervasyonu yaptırdım. Otobüs turuna çıkmanın elbette artıları ve eksileri var. İspanyolca konuşuyorsanız, rehberler bölge hakkında daha fazla bilgi edinmenin harika bir yoludur ve navigasyon konusunda endişelenmenize gerek yoktur. Öte yandan bazen biraz aceleye gelmiş gibi hissedebiliyorlar ve istediğiniz zaman duramıyorsunuz. Bununla birlikte Viator aracılığıyla katıldığım her iki turdan da gerçekten çok memnun kaldım. Ancak, çoğu hostelin geziler sunması ve Salta’ya vardığınızda Plaza de 9 de Julio (ana meydan) çevresinde yüzlerce tur acentesinin bulunması nedeniyle kesinlikle önceden rezervasyon yapmanıza gerek yoktur. Bu yazının yazıldığı an itibariyle günlük geziler için fiyatlar 700-1400 peso (40-80 USD) arasında değişmektedir, dolayısıyla kesinlikle kendi fiyat aralığınızda bir şeyler bulabilirsiniz.
Jujuy dağları arasındaki küçük kasabalardan biri olan Purmamarca, Salta’nın iki ila üç saat kuzeyindedir. Buradan Salinas Grandes’i de ziyaret edebilirsiniz. Eğer oradan kuzeye doğru ilerlemeye devam ederseniz Tilcara ve Humahuaca kasabalarına rastlarsınız. Eğer bu geziyi tekrar yapacak olsaydım Salta’ya dönmek yerine Purmamarca ya da Tilcara’da bir gece kalmayı tercih ederdim. Daha fazla zamanım olsaydı Salta’nın güneyindeki Cachi ve Cafayate kasabalarına da uğramayı denerdim. Oraya gitmeyi planlıyorsanız kesinlikle seçenekler olarak bunlara göz atın!
Benim deneyimim
Ancak lojistik yeterli. İşte deneyimim hakkında biraz daha bilgi. Hafta sonu gezim folclórico (geleneksel halk müziği), muhteşem manzaralar, pansiyon tuhaflıkları ve nazik yabancılarla dolu bir kasırgaydı. Aynı zamanda yoğun zihinsel iniş ve çıkışlardan biriydi.
Daha önce birçok pansiyonda kaldım ama hiçbiri bana gecelik 160 pesoya (9 USD) mal olan Sol Huasi kadar ucuz değildi. İlk gecemde küçük ranzamda uyanık yattığımı, hemen yan taraftaki pis kokulu banyo ve dondurucu soğuk nedeniyle kendimi çok gergin hissettiğimi hatırlıyorum. Burada tek başıma olduğum için kısmen heyecanlandım, ama aynı zamanda burada tek başıma olduğum için de kısmen korktum. Horlayan adamlarla çevrili olmak da sinirlere yardımcı olmadı. İçlerinden birinin 1) kahrolası sabah 4:00’te en az beş kez alarma rağmen uyumanın ve 2) nihayet karar verdiğinde sabah 4:30’da ışıkları açmanın tamamen sorun olmadığını düşünmesi de gerçek değildi. uyanmak için (hadi dostum, bu çok kaba). Böylece yolculuğumun ilk tam gününe oldukça uykusuz ve hâlâ biraz gergin girdim.
Neyse ki, bir tur için otobüsüme bindiğimde sinirlerim azaldı. Salinas Grandes. Salta’dan sabah 7:00’de ayrıldık ve And Dağları boyunca güzel bir gün doğumuyla karşılaştık. Jujuy’a doğru ilerledikçe manzaralar daha da çarpıcı hale geldi. Buradaki manzara, yıllar süren tortulaşmanın ürettiği zengin renklerden oluşan inanılmaz cerros (tepeler) ile tanınır. Kurak arazi, her yerde ortaya çıkan her büyüklükteki kaktüsler için mükemmeldir. İlk önce içinden geçtik Quebrada del Toro (Bull Gorge) ve ünlüyle aynı rota üzerinde Las Nubes’ta tren (Bulutlara Tren – Jujuy’da başka bir seçenek olmasına rağmen bunun bir turist tuzağı olduğunu duymuştum).
Çoğunlukla yaşlı çiftlerle dolu bir otobüsteydim. Hepsi benim, rastgele bir Çinli kızın (tüm seyahatim boyunca gördüğüm tek Asyalıydım) varlığına çok şaşırdılar ve İspanyolca konuşabildiğime daha da şaşırdılar. Ben de hepsinin bana karşı bu kadar nazik olmalarına çok şaşırdım. Sarp tepelerin arasında ilerlerken, grubumuzdaki bazı yaşlılar için zor olan bir yükseklik kazanmaya devam ettik. Abuela’lardan biri bana hojas de coca, yerel halkın irtifa hastalığıyla başa çıkmak için ağızlarına bıraktığı bir tür yaprak teklif etti; bu, komik bir “çeviride kaybolma” anına yol açmadan önce farkında olmadığım bir şeydi.
“¿Qué es esto? (Bu nedir?)” diye sordum hanıma.
Yanıtını yanlış duydum ve “Es cocaina para su cabeza” dediğini sandım – bu senin kafana kokain. Perdon’u mu? Az önce Arjantin çölünün ortasında bir otobüste yaşlı bir kadın bana sert uyuşturucular mı teklif etti? Şaşkın bakışımı görünce bana yaprakları gösterdi ve bunların baş ağrısını hafifleten koka yaprakları olduğunu açıkladı. Haha! Neyse ki deniz seviyesinden 3000-4000 metre (9.800-13.000 feet) yüksekliğe tırmandığımızda bile onlara ihtiyacım olmadı.
Bazı cılız yollardan geçtikten sonra nihayet Salinas Grandes’e vardık. Nefesimi kestiler. Göz alabildiğine uzanan dev bir beyaz alan vardı; neredeyse bir kar tarlasına benziyordu ama sertti ve geometrik bir ızgara şeklinde zemini çaprazlayan dokulu sırtlara sahipti. Sonsuz görünen güzel mavi gökyüzüne kontrast oluşturan saf beyazlardı. Yabancılardan utanmadan fotoğrafımı çekmelerini isteme sanatını burada mükemmelleştirdim. İpucu, her zaman birçok farklı pozla tonlarca fotoğraf çeken gençlere sorun. Diğer Y kuşağı, mükemmel karenizi nasıl yakalayacağınızı bilecek!
Eve dönerken şoförümüz geleneksel Arjantin müziği çaldı ve herkesin şarkı söylediği otobüs doğaçlama bir geriatri korosuna dönüştü. Artık bu bir yolculuk! Saat 8.00 civarında Salta’ya döndüm ve pansiyonda birkaç arkadaş edindim. Akşam yemeği için dışarı çıktık ve pansiyona daha fazla horlayan adam gelmesine rağmen gece boyunca uyumama yardımcı olan dünyanın en iyi sangriasını yedim.
Ertesi gün sabah saat 7.00’de Jujuy kanyonları arasına gizlenmiş puebloları gezmek için tekrar yola çıktım. Şu tarihte: Purmamarca, zanaatkâr el sanatları ve yerel satıcılarla dolu, aynı derecede gökkuşağı rengindeki bir kasabanın yanında bir gökkuşağı tepesi olan Cerro de Siete Colores’e (Yedi Renk Tepesi) hayran kaldım. İçinde Tilcara, güçlü kaktüsün tapınağı olabilecek İnka öncesi bir kaleye tırmandım. Ve Humahuacamısır ve fasulyeden oluşan klasik bir Kuzey Arjantin yahnisi olan locro’yla ziyafet çektim ve ayrıca yerel pazardan alışveriş yaptım.
Yabancıların nezaketine bir kez daha çok şaşırdım. Otobüsümdeki kadınlardan biri yedi yaşındaki oğluyla seyahat ediyordu. Sanırım tek başıma olduğumu görünce annesinin içgüdüleri devreye girdi çünkü cildimi korumak için güneş kremini kullanmam konusunda ısrar etti. Anneler, sizin olmasalar bile gerçekten en iyisini bilirler! Parlak güneş, paslı kırmızı tonları gerçekten vurgulayarak içinden geçtiğimiz tüm güzel kanyonların üzerinde acımasızca parlıyordu. Humahuaca’da önceki gün turumdan bazı insanlarla karşılaştım. Hepsi beni sanki uzun süredir kayıp bir torunmuşum gibi besolarla (öpücüklerle) ve kucaklamalarla karşıladılar. Bu bana elbette yalnız olduğumu ama kesinlikle yalnız olmadığımı hatırlattı. Aslında bir sürü dört ayaklı arkadaş da edindim (lama fotoğraflarını ekleyin). Hostele döndüğümde tamamen bitkindim ama aynı zamanda da memnundum.
Son günümü Salta’da tek başıma dolaşarak geçirdim. Tepesine tırmandım San Bernado ve tükettiğim empanadaların miktarından değil, rakımdan dolayı nefesimin kesildiğine kendimi inandırmaya çalıştım. Ayrıca şehrin pek çok meydanını ve plazasını da dolaşarak hepsini inceledim. Tabii işte o zaman hain güvercin bana saldırmaya karar verdi.
Sonunda Buenos Aires’teki evime döndüğümde ve ev sahibi anneme deneyimlerimi, güvercin kakasını falan anlattığımda güldü.
“¡La gente dice que eso es buena suerte! (İnsanlar bunun iyi şans olduğunu söylüyor!)” dedi bana. Her ne kadar yakın zamanda bir daha bu işe bulaşmayı düşünmüyorsam da, evet, şanslı bir kız olduğum gerçeğine karşı çıkamam. Kuzey Arjantin’in güzelliğini deneyimlediğim ve genç, yalnız bir kadın gezgin olduğum için şanslıyım.
Yazar hakkında: Rachel, Harvard Üniversitesi’nde Kadın ve Toplumsal Cinsiyet Çalışmaları ve Romantik Diller okuyan bir öğrencidir. O, artık zamanını Hong Kong ve Cambridge, MA arasında paylaştıran gururlu bir Hong Kongludur.