Oraya kabarcıklar için gidiyoruz, mahzenlerin sessizliği, Avenue de şampanyasının görünümü ve her şeyi 12 ° ‘de bir yaşam için bırakabileceğimiz garip bir his.
Epernay’a bir not defteri, iki ılımlılık vaati ve parke taşlarını kırmızı halılara tercih eden bir şehir için çok fazla topuklu bir trene bindim.
Bana “Şampanya Başkenti” söylendi.
Bu sessiz zarafet, bu gizli lüks ve üzümlerin size yaşam seçimlerinizden şüphe ettirmesi gereken bu nadir kapasiteden bahsettiğimizi anlamamıştım.
Épernay’ın bir hedef olarak satmadığı söylenmelidir, açıktır. Geldiğimizde, hemen her şeyin onların yerinde olduğunu hissediyoruz: ayakların altındaki mahzenler, duvarlarda tebeşir ve havadaki kabarcıklar.
Gürültü yapmadan parlayan bir şehir
Épernay, bir kartpostal değil, fısıltı. Yavaş, boğuk, patlatılmış bir baştan çıkarma. Şampanya evleri sizi göz kamaştırmıyor, sarıyorlar. Neo-klasik cepheleri eski bir refahı anlatmaz, ama asla kibirli değildir. Onların karşılama şehir gibidir: samimi, hassas, sıcak.
2025 burada bir yıl aralıktır, çünkü Avenue de Champagne yüzüncü yılını kutluyor
Bu efsanevi arter, piknik yapmak için zaman ayırabilecek prestijli tonozlar, şaşırmış ve sparnas ziyaretçilerinin atan kalbidir. Geçmiş ve şimdiki bir yer uyum içinde ışıltı.
Ve her şeyden önce, épernay anlatmaya özen gösterdiğimiz bir şehir. Zemini, iklimi, adamın elini söyle. Burada, her balonun bir anısı vardır.
Her açık şişe paylaşılan tarihin bir parçası haline gelir
Heybetli Château Perrier’e kurulan mükemmel şampanya şarabı ve bölgesel arkeoloji müzesi gibi kültürel yerler bile kulağınızda sizinle konuşuyor gibi görünüyor. Mağaralar yüzyıllardır tebeşirle kazılmıştır. Sessiz, taze, neredeyse mistik.
Bazılarının Tinder’daki bir kediden daha fazla derinliği var …
Ve yine de, burada kaydırmıyoruz. Dinliyoruz, gözlemliyoruz, tadına bakıyoruz. Zamanımızı alıyoruz, sanki her şey çökebilirmiş gibi: iyi bir kuve sabrı.
Ulusal tatilden tefekküre
14 Temmuz Épernay’da bir şey yaygın bir şey değildir. Avenue de Champagne’de, masalar stand, masa örtüleri ortaya çıkıyor ve hepsi beyaz giyinmiş sakinler, popüler bir top ve bir havai fişek gösterisi ile noktalanan dev bir piknik paylaşıyor.
Hem şık hem de popüler bir an, kılıçlığımızın yanı sıra güldüğümüz gibi.
Ve A. Bergère sizi masasına davet ettiğinde, sergilenen şampanyanın değil, paylaşılan şampanyanın keşfettiğimiz bütün bir yaşam sanatıdır.
Ertesi gün şehri farklı keşfettim
Vintage bir streçte, rüzgarda saç, biraz vaded kalp. Vintage tur şirketimle, bir aile albümünden geçerken üzümleri gezdim. Bir şişe kılıçız, uzaktan bakıyoruz ve aniden kendimize Paris’in çok uzak olduğunu söylüyoruz. Burada yavaşlayabiliriz. Tekrarlamak. Basit şeyler hakkında konuşmak için yeniden öğrenin.
Ne içtim, ne anladım
Banque de France’ın eski bir binası olan bankada öğle yemeği, sağlam bir cazibesi olan bir Brasserie’ye dönüştü, bu hafif boşluğun baskısını genişletiyor.
Yerel bir mutfağı tarihe batmış bir tavanın altında, dönem dolapları ve bir şarap mahzenine dönüştürülen sandıklar arasında tadıyoruz.
Daha sonra Lionel Boizel liderliğindeki Boizel House’u şahsen, başkan ve bir uzmanı ziyaret eder. Mahzenlerini cebi gibi biliyor, şampanyayı kusursuz ciddiyetle davranıyor … kendini ciddiye almadan. Mükemmel denge.
Her yerde, aynı fikir şampanyanın bir içki olmadığını, askıya alınmış bir zaman olduğunu görüyoruz.
Épernay belediye başkanı Christine Mazy, bizi bodrumlarda kireçtaşı kadar doğalmış gibi, hem gururlu hem de sağduyulu bir yumuşaklık ile karşıladı.
Burada, her şeyin sürdüğünü düşünüyoruz. Mayıs ayları gibi Mayıs ayları, ne gerekiyorsa yaşlanmaya zaman ayırır.
Her şeyi bırak
Raporlamaya geldim.
Neredeyse bir şarap üreticisi, bir yaşam mahzeni ve yeni bir kimlikle ayrıldım.
Sonunda, bir şişe, tam bir defter ve bu biraz bulanık ama inatçı bir inanç ile döndüm. Bazen, yavaşlama arzusunu bulmak için sadece bir tren, bir terör ve iyi bir içecek.
Ve eğer bu değilse, gerçek efervesan, o zaman ne içtiğimizi bilmiyorum.