“Zevk, zorluklar kişinin hareket etme kapasitesi ile tam olarak dengelendiğinde, can sıkıntısı ile kaygı arasındaki sınırda ortaya çıkar.”
Chicago Üniversitesi’nin eski Psikoloji bölümü başkanı Mihaly Csikszentmihalyi yukarıdaki sözleri şöyle yazmıştı: AkışMutluluğun nüanslarını araştıran bir kitap.
Akış, kendimizi tamamen şu ana adamak, olağanüstü bir zevkle sonuçlanan bir ana veya aktiviteye tamamen odaklanmaktır.
Sanatçılar bunu yoğun bir yaratıcılık anında, çocuklar ise bir oyuncakla büyülendiğinde yaşarlar. Akıllarında başka hiçbir şey yoktur ve başka hiçbir şeyin önemi yoktur. Tıpkı bir çocuk için oyun zamanının olduğu gibi, bir sanatçı için de yaratıcı enerji kesintiye uğradığında veya akışı durduğunda, her ikisi de yüksekten inerken perişan halde kalır.
Bu sözleri, dünyada başka hiçbir şeyin yokmuş gibi göründüğü bir ana kendini kaptırdığında akışı deneyimleyen bir gezginin zihniyle okudum. Akış, sosyal medya hesaplarımı kontrol etmeyi bıraktığım, e-postalarım hakkında endişelenmediğim ve geçmiş zamanları ve artık yaşamadığım evi düşünmeyi bıraktığım zamandır. Başka hiçbir şey hakkında endişelenmiyorum. Sadece şimdiki zaman var.
Ancak akış nadir olduğu için zevklidir. Hayat sürekli değiştiği için akışın da bozulması kaçınılmazdır. Bu kadar yüksekten düşmek ve çarpmak hoş karşılanmıyor. dır-dir kaçınılmaz.
Üç yıl önce seyahat etmeye başladığımda, deneyimli bir seyahat blog yazarının bana ilk ayların tadını çıkarmamı tavsiye ettiğini hatırlıyorum çünkü hiçbir şey bir daha bu kadar muhteşem ve kaygısız olmayacaktı. Angkor Wat’ta bisiklet sürdüğüm ilk haftayı şöyle düşündüğümü hatırlıyorum: Ne hakkında konuşuyor!? Hiçbir şey bunu günlük olarak yapmaktan daha iyi olamaz!
Sonra aylar geçti ve nihayet Tayland’da güzel bir kumsalda oturduğumda, bundan hiç etkilenmeden ve kendimi bir velet gibi hissederek onun sözlerini anladım. Akış, yolculuğumun başlangıcında girilmesi çok kolay bir durumdu, ancak zamanla gelip benim yeni “normalim” haline geldikçe elde edilmesi daha da zorlaştı.
Güney Afrika’daki Coffee Bay’de geçirdiğim bir haftanın ardından telefonumu zar zor kontrol ederek ve dış dünya yokmuş gibi davranarak geçirdiğim bir haftanın ardından, benim için akış bir kez daha bozuldu, ayrılma zamanım geldi.
Orada geçirdiğim zaman mükemmeldi. Her gün yüzmeye gittim, yüksek kayalardan nehirlere atladım, yanımda dost köpeklerle tepeleri kumsaldan kumsala yürüdüm ve yeni arkadaşlarımla hamaklarda takıldım. Herhangi bir aksama istemedim. Akış halindeydim.
Sonra, tıpkı bir tsunami dalgasının çöküp her şeyi yok etmesi gibi, teslim tarihi yaklaştı ve bir proje üzerinde çalışmak üzere ayrılmak zorunda kaldım. Bunu takip eden haftalar yalnız geçti ve beni gezginin dibine götürdü. Evimi özledim, Coffee Bay’i özledim, Cape Town dışında herhangi bir yerde olmak istedim. Dünyanın en güzel şehirlerinden birinde, genç ve sosyal insanlarla dolu olmamın bir önemi yoktu. Herhangi bir yerde olabilirdim ve kendimi yalnız hissederdim.
Bu da ne?!
Gezginlerin düşüklerinin bu kadar düşük olmasının nedeni budur. Öyle görünüyor ki, bu kadar teşvik edici bir ortamda, hayalini kurduğumuz ve heyecanla planladığımız bir eylemi bir yerde yaparken, mutlu olmamak için hiçbir mazeret yok.
Bu anlar sizi de etkileyecek; neyin yanlış olduğunu ve neden bu kadar yalnız hissettiğinizi içinizde arayarak kendinizi sorgulamaya başlayabilirsiniz. Neden bu beni olması gerektiği gibi mutlu etmiyor? Neden benim dışımda herkes bu kadar harika vakit geçiriyor gibi görünüyor? Benimle ilgili sorun ne?
Sonra pişmanlık gelir: Bilmemiz gereken bir duygu. Bir şeyler yolunda gitmedi ve biz bunun farklı olabileceği ve olması gerektiği yerde alternatif gerçeklikler tasavvur ediyoruz.
Seyahat programındaki bir öğe kaçırılacaktır. Gökyüzü bu muhteşem manzarayı göremeyecek kadar bulutlu olacak ve büyük ihtimalle bir daha oraya geri dönme şansınız olmayacak. Bir uçuşu kaçıracaksınız ve gerçekten yapmak istediğiniz bir şeyi iptal etmek zorunda kalacaksınız. Kaçınılmaz olarak bir şey, planladığınız anda aklınızda göründüğü gibi gitmeyecektir. Bu, seyahat ederken yaptığımız sessiz anlaşmadır, ancak bu işimizi kolaylaştırmaz.
Seyahat söz konusu olduğunda, bunun şaşırtıcı olmaktan başka bir şey olmayacağını veya bunu deneyimlemek için çok fazla para ve zaman fedakarlığı yapmayacağını umuyoruz. Bir tatilin düşük noktalara gelmesinin çok daha yoğun olmasının nedeni budur.
Peki düşük seviyelerden nasıl geri dönebilirsiniz? Akış durumuna nasıl geri dönersiniz? Takip etmeyi dene:
Bunun olacağını ve bundan kaçınamayacağınızı bilin
Çoğu deneyimli gezginin bildiği ve yeni başlayanların da öğrenmeye başladığı gibi, seyahat ederken fiziksel ve zihinsel olarak yorucu günler, akut yalnızlık durumları ve kafa karışıklığı zamanları vardır. Bunlar evde de var. Onlar sadece hayatın bir parçası.
İyi olan hiçbir şey sonsuza kadar sürmez ve çok şükür kötü olan hiçbir şey de sürmez. En iyisine izin verirken en kötüsüne hazırlanmak mutlaka olumsuz değildir. Tam tersine yapıcı olabilir. Bu, en kötüsünü beklemek anlamına gelmez, sadece kötü zamanların gelip geçeceğini bilmenin, ortaya çıktıklarında onlarla daha iyi başa çıkmanıza yardımcı olduğu anlamına gelir.
Yavaşla
Yemek yiyecek bir yer, kalacak yeni bir yer ve yapacak bir şeyler bulmak yorucu olmaya mı başlıyor? Seyahat ederken ve bunalmış hissettiğinizde, bunun nedeni muhtemelen kendinize dinlenme izni vermemenizdir.
Sürekli ‘gitmek’ ve ‘yapmak’ zorunda olduğumuz bir yaşam tarzına o kadar alıştık ki, döngülerimiz olduğunu unutuyoruz. Doğa döngüler yaşar; ağaçlara, hayvanlara ve mevsimlere bakın. Her zaman gidip bir şeyler yapmak zorunda değiliz ve dinlenme de aktiviteler kadar önemlidir. Yorgunsanız yavaşlayın. Sorun değil ve bu sizin sağlığınız için çok önemli.
Facebook’tan uzak durun
Seyahat ederken sosyal medya tehlikelidir. Ev hasreti çekiyorsanız, evdeki arkadaşlarınızın eskiden birlikte yaptığınız şeyleri siz olmadan yaparken eğlendikleri fotoğrafları yayınlaması sorunu daha da kötüleştirebilir.
Facebook’ta yalnızca insanların en iyi anlarının paylaşıldığını ve bu karşılaştırmanın neşe hırsızı olduğunu unutmayın. Muhtemelen onlar da sizin yayınladığınız harika şeyleri aynı şekilde kıskanıyorlardır. Bunların hepsi algıdır ve Facebook bu algıyı büyük ölçüde çarpıtabilir.
Bir arkadaşınızla veya aile üyenizle konuşun
Kendimi gerçekten kötü hissettiğimde, arkadaşlarım uzakta olsalar bile bu durumu atlatmamda bana yardımcı oluyorlar. Skype’a zaman buluyoruz veya telefon görüşmesi yapıyoruz. Sadece mesajla sohbet etmek yerine sizi tanıyan ve seven birinin sesini duymak önemlidir, böylece o rahatlık duygusunu yeniden hissedebilirsiniz.
Ayrıca, siz evdeyken geri dönüş yapamadıkları gibi sorununuzu da sizin adınıza çözemeyeceklerini unutmayın. Onlara yalnızca olumsuzluk yüklememeye çalışın, sadece tanıdık biriyle yeniden bağlantı kurmanın tadını çıkarın.
Sorun çözme becerilerini geliştirmek için boş zamanınızı bir fırsat olarak kullanın
Seyahat etmenin asıl amacı, evde olmayan bir şeyi deneyimlemektir, bu da doğal olarak bunun olabileceğini düşündüğünüz veya alışık olduğunuz bir şey olmayacağı anlamına gelir. Sizi uçurumun eşiğine getiren pek çok sinir bozucu ve şaşırtıcı zamanlar olacak. Ancak bunların hepsi, bu durumdan eskisinden daha güçlü ve daha yetenekli çıkmak için fırsatlardır. Kendinizi kötü zamanlardan kurtarmayı öğrenmek bir hediyedir ve bunu ara sıra kötü zamanlar yaşayarak kazanmalısınız.
Acılarınızı boğmayın
Bir şişe şarap ya da dışarıda bir gece geçirmek o an için eğlencelidir ve sorunlarınızı bir an için unutmanıza yardımcı olabilir, ancak eğer ciddi bir şekilde düşükse, o zaman ertesi gün kaygı yavaş yavaş içeri girme eğiliminde olacaktır. İçki bir yara bandıdır. Akşamdan kalmalık geldiğinde çok çabuk soyulacağım. Zor zamanları atlatmanın başka yollarını bulun.
Seni ne mutlu ediyorsa onu yap
Dışarıda olmayı seviyorsanız şehri terk edin ve yürüyüşe çıkın. Yüzmeyi seviyorsanız bir plaj bulun. Yemeği seviyorsanız yemek kursuna katılın. Hangi dikkat dağıtıcı şeylerin sizi tekrar akış durumuna sokabileceğini düşünün ve onları arayın.
Moralinizi yükseltecek şeyler okuyun
Kendimi kötü hissettiğimde okumak ve ruhumu araştırmak bana gerçekten yardımcı oluyor. Zen Kalemleri, çizgi romanlara çizilen ilham verici alıntılarla beni tekrar ayağa kaldıran bir örnek.
İnsan psikolojisi hakkında okumak da yardımcı oluyor, böylece beynimin neden olumsuz düşünce kalıplarını takip ettiğini daha iyi anlayabiliyorum. Bana yeni bir bakış açısı kazandıran birkaç kitap Sizi Budist Olmayan Nedir?, Mutluluk SanatıVe Düşünme, Hızlı ve Yavaş.
Sonuçta zaman senin dostundur. Zamanla her şey iyileşir ve değişim her zaman çok yakındadır. Üzgün olmak yerine mutlu olmaya karar vererek kendinizi olumsuzluktan kurtarmaya çalışın. Geminin kaptanı olduğunuzu hatırlamanın işlerin olumlu bir yöne dönmesine bu kadar yardımcı olabilmesi şaşırtıcı.
Unutmayın, seyahatlerde düşüş yaşama konusunda yalnız değilsiniz. Bu gerçekten herkesin başına gelir ve güzel zamanlar yeniden gelecektir.