Yalnız seyahat etmek harika ve genellikle sosyal bir deneyimdir. Normalde kendi başıma tamamen kendime güvenen biri olsam da, özgürlük ve bağımsızlığa olan sevgim, aşılmaz bir sorunla, tek başına yemekle karşı karşıya kaldığımda çoğu zaman zayıflıyor. Yalnız seyahat etmenin benim için en zor kısımlarından biri yakın zamana kadar yalnız yemek yemekti. Artık ona karşı hislerim tamamen değişti.
Artık tek başıma yemek yemeyi sabırsızlıkla bekliyorum ve hatta bundan keyif alıyorum.
Nasıl? Zihniyetimi değiştirdim.
Yalnız gezginler olarak, her zaman insanlarla tanışıyor olsak ve birçok yemek paylaşılsa da, bazen yeni bir yere varırsınız ve henüz insanlarla tanışma fırsatınız olmaz ya da daha az sosyal bir yerde olursunuz ve işiniz biter. yalnız yemek yemek. Ve bu sorun değil.
Dayanılmaz, yalnız bir deneyim olmak zorunda değil. Bunu şu şekilde daha olumlu bir şeye dönüştürdüm:
Öncelikle Neden Yalnız Yemekten Hoşlanmadığınızı İnceleyin
Lisede bir restoranda çalışıyordum ve bunun son derece alçakgönüllü bir iş olmasının yanı sıra, birisi tek başına geldiğinde, o kişiye ulaşıp her zamanki masamız yerine masasının müsait olduğunu doğrudan söylememiz talimatının verildiğini hatırlıyorum. ‘Kristin, tek kişilik parti!’
Peki yalnız yemek neden bu kadar kötü? Neden kişinin utanması gerektiği veya yalnız yemek yemeyi tercih etmemesi gerektiği varsayımını yaptık?
Çünkü yalnız yemek yeme kavramından biraz utanç duyuyoruz. Yanımızda yemek yiyecek birini bulamadığımız için çok yazık. Başkalarıyla birlikte yemek yiyecek kadar sevimli olamamamız utanç verici – ‘yalnız’ olmanın utancı.
Yemin ederim ki sorunlarımın çoğu beni ortaokuldaki aptalca utançlardan takip etti. Hepimizin hepsini unutmasının çok daha iyi olacağı şeyler ve bu da onlardan biri.
Arkadaşlarının olduğunu, insanların seni sevdiğini ve her yemeği tek başına yemediğini biliyorsun. Öyle hissettirse de, herkes sana bakıp sana acımıyor, yalnız olduğun için seni yargılamıyor. Hepsi kendileri için endişeleniyor, güven bana!
Bu utanç ve rahatsızlığı bıraktığımız anda tüm konsept tamamen değişiyor.
Tek Başına Yemek Nasıl Keyifli Hale Getirilir?
Burada kimin takıntısı vardı Seks ve Şehir? Setin tamamını yaklaşık altı kez izledim ve Carrie’nin cesurca bir restorana gittiği ve kitapsız, başka bir kişi olmadan ve dikkati dağılmadan tek başına yemek yediği bir bölümü canlı bir şekilde hatırlıyorum (bu, akıllı telefon öncesi günlerdeydi).
Bunu yakın zamanda Roma’da denemeye karar verdim. Normalde, telefonumla uğraşmak, yanımda bir kitap ya da beni tek başıma yemek yemenin korkunç rahatsızlığından uzaklaştıracak herhangi bir şey getirmek isterdim.
Yemeğim normal bir şekilde başladı; Kindle’ımı çıkarıp yeniden okumaya başladım. ŞantaramHindistan’da geçen bir roman. Ama farkına bile varmadan artık odada değildim, Bombay sokaklarındaydım. Ama Roma’ya bundan kaçmak için gelmemiştim. Bunu deneyimlemek istedim.
Sonra utancımın ne kadar aptalca olduğunu düşündüm ve şöyle düşündüm: peki siktir et şunu! Kitabı bıraktım ve anı yaşamaya karar verdim.
Sonraki 20 dakika boyunca tavandaki bakır boruların ambiyansa ne kadar güzel kattığını, İtalyanların elleriyle sanatsal bir şekilde iletişim kurmasını ve dilin şiirsel bir dansla dalgalanışını gözlemledim. Barmenin içecekleri dolduruşunu, her bardağı dik konuma getirmek için tam olarak doğru ana kadar eğişini izledim. İtalyanlar gibi barda durup espresso içen bir adamı izledim ve akşam saat 6’yı geçmesine rağmen bir şekilde hala uyuyabilmelerine hayret ettim.
O an yalnız yemek yemeyi gerçekten sevmeye başladım. Restoranın çoğunu yaşıyordum. Yemeğim geldiğinde, her lokmayı dikkatli bir şekilde yedim, lezzetleri iyice tattım – İtalya’dayken iyi bir fikir.
Burnum kitabıma ya da daha kötüsü telefonuma gömülü olsaydı, bunların hepsini kaçırırdım. Ve dürüst olmak gerekirse yemeğimin tadına bakmazdım. Gerçekten dikkat ettiğinizde yemeğinizin tadının daha iyi olduğunu fark etmediniz mi? Restorana da bu kadar önem verdiğimde bir şekilde tadı bir kat daha arttı.
Ayrıca orada beni gözlemlerimden alıkoyan kimsenin olmadığını da takdir edebiliyordum. Kimse de benim deneyimimi kendi fikir ve düşünceleriyle renklendirmiyordu. Hem yeni hem de eski arkadaşlarımla yemek yemeyi ne kadar sevsem de, tek başıma yemek yemenin ancak tek başıma yemekle sağlanabilecek faydalarını da takdir etmeye başladım. Deneyiminize ve çevreye başka nasıl tamamen dalabilirsiniz?
Tek Başına Yemek Yemeyi Daha Sosyal Hale Getirmenin Yolları
Yukarıdaki önerimi tamamen kabul etmiyorsanız veya tek başınıza yemek yemeyi daha sosyal hale getirmeyi tercih ediyorsanız, restoran varsa barda oturmayı deneyin. Çoğu zaman barmenler harika sohbetçilerdir ve insanların barda oturup onlarla sohbet etmesine alışkındırlar. Mekan çok kalabalıksa bu pek işe yaramayacaktır, ancak nereye oturacağınıza karar vermeden önce bunu hissedebilirsiniz. Ayrıca barda yalnız oturan ve sohbet etmek isteyen başkaları da olabilir.
Ayrıca küçük kafelerin de daha sosyal olabileceğini keşfettim. New Orleans’ın Bywater semtindeki bir yere gittiğimi hatırlıyorum ve sanki herkes konuşmak istiyordu. Telefonumu alıp gezinmeye başlamadığım için mutluyum çünkü bu, sosyal olmakla ilgilenmediğinize dair o kadar net bir mesaj gönderiyor ki. Bu nedenle, ilk birkaç dakika rahatsız edici olsa da, sizi bir kez daha telefonu bir kenara bırakmanızı tavsiye ediyorum.
Son olarak, yemek yemek için buluşacak birilerini bulmayı düşünün. Ortak salona gitmek ve kimin aç olduğunu görmek kadar kolay bir pansiyon gibi sosyal bir konaklama yerinde kalmıyorsanız, Couchsurfing buluşmalarından biraz önce çevrimiçi olarak veya kadınsanız da bakabilirsiniz. gezgin, My Trip Yalnız Kadın Gezgin Bağlantısı Facebook grubundan yemek arkadaşları isteyin.
Ancak kendinizi yemekte yalnız bulursanız benim yöntemimi deneyin. Dikkatinizi dağıtacak her şeyi bir kenara bırakın ve çevrenizi gözlemleyin. Yemeğinizi daha duyusal, kültürel bir deneyime dönüştürün; söz veriyorum her şeye farklı bir bakış açısıyla bakacaksınız.
