Günlük yaşamlarımızda bu kadar çok uyarım varken meditasyon, gerçek benliğimize ve gerçek amacımıza geri dönmemize yardımcı olabilecek panzehirdir. Bununla birlikte, yoldayken ve normal rutininizin dışındayken bir pratiğe devam etmek, meditasyon için zaman bulmayı şaşırtıcı derecede zorlaştırabilir.
En azından benim için.
Evdeyken, her zamanki rutinlerimde meditasyon pratiğimin nereye uyduğunu biliyorum. Ama yoldayken bir anda sabahın o 10-15 dakikasını bulamıyorum.
Yine de, alıntı yapmak istediğimden-emin olmadığım-ama-bunun-fazlasıyla-mükemmel bir şekilde uyduğunu söyleyen ruhani guru Tony Robbins’in dediği gibi, “Eğer 10 dakikanız yoksa, bir hayatım yok.”
Aynı fikirde olsam da, yoldayken, bir minder üzerinde oturmayı veya bir süre ayırmayı ve ardından yapılan uygulamayı değerlendirmeyi gerektirmeyen farkındalık eklemenin yolları olduğunu buldum. Bazı açılardan gün boyunca meditasyon anlarına odaklanmanın daha da sağlıklı olduğunu düşünüyorum. İki haftayı yolda günlük meditasyona ayırmaya karar verdikten sonra, benim uygulamam şu şekilde gelişti (ve sizinki de böyle olabilir):
1. Shinrin-yoku
Bu uygulama bize ‘orman banyosu’ olarak tercüme edilen Japonya’dan geliyor.
Bu aslında bir ormanda yürüyüş meditasyonudur; manzaraları, kokuları, sesleri içine çeker ve kendinizi tamamen çevrenize kaptırır. Bunu bir adım daha ileri götürmeyi ve bir ağaç, bir tohum ya da o anda kendimi en yakın hissettiğim her ne ise onu somutlaştırmayı seviyorum.
Araştırmacılar, ormanda yıkanan ve yıkanmayan insanlardan kan ve idrar örneklerini test ederek, ağaçların yaydığı fitoksitleri solumanın canlılık puanını önemli ölçüde artırdığını ve kaygı, depresyon ve öfke puanlarını azalttığını buldu.
2. Ada Banyosu
Orman banyosuna benzer şekilde ada banyosu, kişinin çevresine karşı farkındalık için okyanustan yararlanmasıdır. Videoda Yunanistan’dayken yıkanacak ormanlarım yoktu ama okyanusum vardı.
Dalgaların yakınında zaman geçirmiş olan herkesin onaylayabileceği gibi, bunlar rahatlatıcıdır, okyanusun kokusu sakinleştiricidir ve sadece onu görebilmek bile eve geliyormuş gibi hissettirir – ya da belki de bunun nedeni Kaliforniyalı bir kız olmam ve bu bağı her zaman hissettim. Sizin için de aynı şey geçerli mi?
Bu iki haftalık mücadele sırasında, bir damla su olmanın, sonra buharlaşmanın nasıl bir şey olduğunu hayal ettim ve suyun sadece bir damla mı yoksa her zaman bir bütünün parçası mı olduğunu merak ettim. Bu bir çeşit bilmece ve bu tefekkür yoluyla beni tam o ana getirdi.
3. Tek Bilinçli Nefes
Bazen 15 dakikayı bulamadığımız zamanlarda, tek bir bilinçli nefes dünyalar kadar fark yaratabilir. Bu bir sıfırlama düğmesi olabilir, zihnin kontrolden çıkmasını engelleyebilir ve bizi tekrar sürücü koltuğuna oturtabilir.
Buda’nın söylediği gibi, “Bir anlık mükemmel farkındalık, bir anlık mükemmel aydınlanmadır.”
Eckhart Tolle hayranlarım için (ve onu tanımıyorsanız tanışın!) “bilinçli bir nefes alıp vermenin” bizi bugüne geri getirme gücü var.
Bunu başarabilirim!
4. Bir Arkadaş Edinin
Tıpkı bir antrenman arkadaşına sahip olmanın çoğumuz için faydalı bir motivasyon olması gibi, bir arkadaşınızın da meditasyonunuza katılması veya tam tersi, yolda kalmanıza yardımcı olabilir.
Videoda arkadaşım Nell ve benim Oakland’da birlikte meditasyon yaptığımızı göreceksiniz. Yukarıdaki resimde görülen Fort Bragg’da beni sabah meditasyonuna yönlendiren kişi arkadaşım Tiffany’ydi. Yolda birbirimizi motive edip yardım edebilir, hatta birlikte bir rutin geliştirebiliriz.
Yalnız seyahat ediyorsanız bu özellikle etkili olabilir. Pansiyon arkadaşlarınız sizi meditasyon yaparken gördüklerinde belki katılmaya motive olurlar ya da siz sadece birisini davet edebilirsiniz. Buzları kırmanın ne güzel bir yolu.
5. Bir Yabancıya Doğrudan Sevgi Dolu İyilik
Kendimizi, sonra kasabalarımızı, en sonunda da dünyayı sevgi dolu nezaketimizle çevrelediğimiz metta (sevgi dolu nezaket) meditasyonuna benzer şekilde, tüm sevgi dolu nezaketimizi bir yabancıya yönlendirmek güzel faydalar sağlayabilir.
Kuantum mekaniği alanında çalışan bazı araştırmacıların da tespit ettiği gibi pozitif ve negatif enerjilerimizle sadece birbirimizi değil tüm evreni etkileme yeteneğine sahibiz.
Keşke bunu ilk nerede duyduğumu hatırlayabilseydim, ancak bu uygulamanın Tim Ferriss’in kitabında tanınmasının heyecanını hatırlıyorum. Titanların Araçlarıve onu ne kadar güçlü bulduğunu. Bu kitabı iki kez okuduktan sonra, bu kitaptaki CEO’ların, sporcuların ve güç merkezlerinin çoğunun işlerine yaklaşımları konusunda büyük farklılıklar olmasına rağmen, çoğu için en yaygın uygulamanın meditasyon olmasını da ilginç buldum.
6. Rehberli Meditasyonlar
Çoğu zaman seyahat ederken okyanusa bakmanın veya bir ağaca sarılmanın avantajına sahip olmayız. Kalabalık bir metrodayız, bir uçaktayız ya da gürültülü bir havaalanındayız.
Oturmak için küçük bir köşe bulmayı veya sandalyeme yerleşmeyi (çantamı güvenli bir şekilde elimde veya arkamda tutarak), kulaklığımı takıp rehberli meditasyon yapmayı sevdiğim zamanlar böyle zamanlar. Ücretsiz uygulama Insight Timer’dakileri seviyorum. Ne kadar sürmesini istediğime ve ne hissettiğime göre seçim yapıp, kendimi kapatabiliyorum. (Çevrimdışı meditasyonlar için uygulama için ödeme yapmanız gerektiğine inanıyorum veya daha ucuz ve çevrimdışı erişilebilen Buddhify için ödeme yapabilirsiniz).
7. Bir Duyguyla Oturmak
Berlin’de bir barda arkadaşım Ari ve ben bir caz grubunu dinlerken zencefil çayı içerken, bana bir duygunun adını koymaya gerek kalmadan orada olmasına izin verip vermediğimi sordu. Bir şeyleri etiketlemenin onlara olumsuz yönlerde bizim üzerimizde güç kazandıran şey olduğunu öne sürdü.
Mantıklı. Heyecan ve kaygı arasındaki fark genellikle sadece etikettir, değil mi?
Beni herhangi bir duygu nerede olursa olsun bedenime uyum sağlamaya ve onunla oturmaya teşvik etti. Etiketlemiyorum, isimlendirmiyorum, sadece hissediyorum. Bu duyguları daha az kişisel hale getirmenin ve gözlemci olmanın bir yolu. Arada bir, günün dışında bir an için bu uygulamaya geri dönüyorum ve bir kez olsun etiketlemeyi bir kenara bırakmak harika bir duygu.
8. Yürüyüş Meditasyonu
Yürüme meditasyonunu ilk kez Wat Suan Mokkh’ta 10 günlük sessiz bir meditasyon inzivası sırasında denedim (eğer meraklıysanız, burada dünyanın dört bir yanından daha fazlasının bir listesi var). Her adımın her bir parçasını ifade ederek, yavaş ve kararlı bir şekilde yürümemiz gerekiyordu.
Etrafıma baktım ve gülmemeye çalıştım. Ay’da yürüyen bir avuç zombiye benziyorduk. Sonra bunun amacını anladım. Yavaşlayarak kendimi zihnimden ziyade çevreme kaptırabiliyordum.
Dışarıdayken garip yürüyüşler yapmasam da, yine de zaman zaman yürüyüş meditasyonları yapıyorum; çevremi düşüncelerimi unutmak için bir araç olarak kullanmayı seçiyorum, tekrar tekrar ve çok nazikçe, eski halime geri dönüyorum. buradayım ve şimdi.
Hala öğreniyor olsam da, seyahat ederken iki hafta boyunca meditasyon yapma kararlılığım, daha önce evdeyken, rutinimde düşündüğüm veya rahatsız ettiğimden daha fazla olasılığın önünü açtı ve meditasyon yapmayı daha kolay buldum.
Artık istediğim zaman karışım atabiliyorum. Elimizde pek çok meditasyon türü var ve bulduğumuz şeyleri her zaman kendimiz uygulayabiliriz. Bu şeyin mevcut olmak dışında hiçbir kuralı yok. Ne güzel bir şey.
Meditasyon pratiğinizi yolda nasıl sürdürüyorsunuz? Aşağıdaki yorumlarda bana bildirin!