Dünyayı dolaşmayı nasıl karşılayacağım konusunu ele almayalı uzun zaman oldu.
Dürüst olmak gerekirse, bu benim en sevdiğim konu değil, ancak sık sık bu kadar çok seyahat etmeye nasıl gücüm yettiği ve bu kadar uzun süre blogdan uzak kaldığım için kendimi nasıl ayakta tuttuğum soruluyor.
Konuşmada bu konuyu geçiştirmenin iyi bir yolunu bulamadım ve merakını anlıyorum. Blog yazarlığı her zaman gelişen yeni bir sektör ve ben bu işin içinde olmasaydım ben de merak ederdim.
İşte bu kadar uzun süredir bu işi nasıl yaptığım ve bütçemin zaman içinde nasıl geliştiği:
Başlangıçta
Başlangıçta, kısıtlı bir bütçeyle 20 bin dolarlık tasarrufla seyahat ettim. Güneydoğu Asya’da yavaş yavaş ilerledim, çoğunlukla ucuz otobüs ve trenlerle karadan geçtim ve 10 ay boyunca yerde yaklaşık 10 bin dolar harcadım; bunları Güneydoğu Asya’da altı aylık seyahatin bana neye mal olduğu hakkında bu yazıda birleştirdim ve ele aldım.
Geceliği 2 ila 5 dolar arasında değişen ortak yurt odalarında uyudum, çoğunlukla sokak yemekleri yedim (Güneydoğu Asya’dayken hala yiyorum) ve bir patron gibi pazarlık yapmayı öğrendim.
Bütçemi her zaman aklımda tuttum. Günlük ortalama 30 dolar olan harcama limitimi aşmamak için günlük kayıtları titizlikle tutuyordum. Bu, satın aldığım her kalıp sabunun, vize ücretinin ve parmak arası terliklerin hesaplamalara dahil edildiği anlamına geliyordu.
Taksiyi paylaşmanın bir yolu olsaydı, sosyalleşir ve etrafa sorardım ya da turistik ulaşım araçlarından kaçınabilirsem yerel yolu bulurdum ve çoğu zaman o gece feribotuna binen tek yabancı kişi olurdum. 50 sentlik tren yolculuğu. Bazı harika hikayeler ve 36 saatlik yolculuklarla sonuçlandı. Zaman açısından zengindim ama nakit olarak zengin değildim, bu yüzden her yere daha uzun ama çoğu zaman daha ilginç olan yolu kullandım.
Seyahatimin ikinci yılında sıkı bütçemi korudum ve Asya’ya sadık kaldım. Güneydoğu Asya seyahatlerimi Vietnam’da tamamladım ve Çin’e gitmeyi göze aldım; hâlâ ortak yurtları tercih ediyor ve mümkün olduğunca ucuza yemek yiyordum.
Çin’e vardığımda param azalmaya başladı ve otostop çekmeye başladım.
Bazen kirliydi, neredeyse her zaman terliyordu ve her seferinde tek kelimeyle muhteşemdi. Onu sevdim. O anıları o kadar çok önemsiyorum ki. Bu deneyimi yaşadığım için çok mutluyum, bu neredeyse iki yıl boyunca kendime bir odamın olmadığı, neredeyse hiç daha pahalı uçak uçağına binmediğim ve her seferinde zorluk yaşadığım anlamına gelse de.
Bu günlerde, Instagram’ın her yerinde pek çok gösterişli tatil yeri ve belirgin mükemmellik varken, çoğu zaman seyahatin ulaşılamaz gibi göründüğünü düşünüyorum, ancak ilk günlerde yaptığım şey göz kamaştırıcı olmaktan çok uzaktı ve para biriktirmeye istekli olanlar için ulaşılabilirdi. ayağa kalk ve bunu gerçekleştir.
Daha sonra gelişti
Serbest çalışarak para kazanmaya başladığımda (bunu nasıl yaptığımın ayrıntıları burada), yurtlara daha az gittim ve Asya dışında dünyanın diğer bölgelerini keşfetmeye başladım. Hala bütçemi aklımda tutuyordum ve konaklamaya gecelik 20 dolardan fazla harcamamaya çalışıyordum.
İşim için henüz o kadar çok para almıyordum ama başabaş noktasına ulaşabildim, yıllık seyahat harcamamı kabaca iki katına çıkararak yılda 20.000 dolara çıkardım. Bir fikir edinmek için Güney Afrika bütçeleme yazımdaki dökümü görebilirsiniz.
Hala bütçemi takip etmeme, masrafları insanlarla paylaşmanın yollarını aramama ve kafelerde kahve içmek, sinema biletleri, dışarıda pahalı geceler ve pahalı restoranlardan alışveriş yapmamak bana yardımcı oldu. Hâlâ seyahat ediyordum ve sanki param kısıtlıymış gibi yaşıyordum, ama daha pahalı yerlerde ve yurt odaları hariç. İki yıl çalıştıktan sonra işim bitti.
Bu günlerde
Artık seyahat ederken çalıştığım için daha fazla para harcamamda sorun yok ve yılda 30 bin dolar düşürmeye yaklaşıyorum. Uygun fiyata macera seçmeyi bıraktım (Güneybatı Amerika Yolculuğum, İzlanda ve Patagonya’ya oldukça fazla para harcadım). Herkesin daha önce duymadığı benzersiz bir şey hakkında yazmak istediğim için, ulaşımı daha maliyetli olan daha uzak bir yeri tercih etme eğiliminde olacağım.
Ayrıca bazen video ve fotoğraf projelerine katılmak için de para alıyorum, bu durumda seyahat masrafları da karşılanıyor. Ayrıca neredeyse bir yıl boyunca seyahat hackleyerek ve kilometre puanları toplayarak uçuş parası ödemekten kaçınmayı başardım ki bu oldukça faydalı oldu. Ancak bunların hiçbiri güvenilir veya sabit değil.
Bazen bir medya indirimi hesaplayabiliyorum ama bu çoğu kişinin sandığından daha az sıklıkta oluyor. Pek çok fırsatı geri çeviriyorum çünkü bana yeterince samimi gelmiyorlar, dolayısıyla daha fazla ödeyip daha az kazanıyorum. Mesela şu anda Tayland’da Koh Yao Noi’deki bir otelde geçirdiğim 2 gece hariç tüm seyahatin parasını ödüyorum. Ancak bu tür seyahatleri seviyorum çünkü yaptığım her şey benim şartlarım dahilinde ve çektiğim her fotoğraf yalnızca bana ait.
Bütçe sorusunu yanıtlayacak olursak, her adımda 10 bin dolar arttığı görülüyor; ilk adım olarak daha pahalı yerlere ve daha az yurtlara doğru, daha uzak yerlere ve hiç yurtların olmamasına doğru. Yaşlandıkça daha fazla rahatlık ve konfor istiyorum ki bunun oldukça normal olduğunu düşünüyorum!
Bu blog, tüm seyahat masraflarımı tam olarak destekliyor, ancak bu noktaya kadar uzun bir yol kat ettim. Bu yazıda bunun nasıl geliştiğine dair tüm ayrıntılara gireceğim ve denemek ilginizi çekiyorsa bir seyahat blogunun nasıl başlatılacağına dair birçok ipucu vereceğim.
Umarım uzun vadeli seyahat etme hayalleriniz varsa, bunun elinizin altında olduğunu hissedersiniz. Eğer az parayla seyahat etmeye istekliysen, pek çok insanın (ilk başta ben de dahil olmak üzere) sandığından çok daha uzun süre ve çok daha ucuza seyahat edebilirsin.
Ulaşılabilir, sadece istemeniz yeterli.
