Tayland’ı ziyaret ederken beni en çok heyecanlandıran şeylerden biri fillerle etkileşime girme ihtimaliydi. O güzel, muhteşem yaratıklarla kalkıp yakınlaşmak istedim. Onları filmlerdeki ve NatGeo belgesellerindeki gibi ormanlarda yürürken ve gövdelerinden su üflerken görmek istedim.
Bilmediğim şey, çoğu hayvan turizmi gibi, bunu etik bir şekilde yapmak için çok dikkatli olmak gerektiğiydi. Turistlerin hayvanlarla eğlendiği turizm kampanyalarında her zaman pembe fotoğraflar dolaşıyor, ancak paramızı onların hayatlarını kötüleştirmek yerine daha iyi hale getiren programların ellerine bıraktığımızdan emin olmak da bizim sorumluluğumuz.
İşte bu yüzden, Tayland’da kaplanların uyuşturulduğu Kaplan Krallığı’na gitmeyeceğim (her ne kadar turizmdeki çoğu insan öyle olmadığına yemin etse de). Yetişkin bir kaplanın yüzünüzü pençelemeyeceğini gerçekten düşünüyor musunuz? kapalı? Şimdi hadi) ve onları yıkamak ve beslemek dışında başka şeyleri içeren çoğu fil etkinliğine katılmayın (satır aralarını okuyun – fillerle yapılması gereken yalnızca iki etkinlik vardır ve bunların hiçbiri sandalyeyi veya sırtını içermez).
Endonezya’da orangutanları beslemeyen bir rehber seçmeye özen gösterdim ve yalnızca yeşil politikalar uygulayan, balıklara dokunmayan ve onları beslemeyen dalış şirketleriyle ortaklık yapıyorum. Düzenlemelerin olmadığı yerlerde etik turizmin ne kadar önemli olduğunu dolarlarımızla gösterebiliriz.
İnsanlar sıklıkla “Hiç üzgün görünmüyorlardı!” derler. veya “iyi görünüyorlardı!” Turizmde çalışan filler hakkında, ama dürüst olmak gerekirse, bir filin, orangutanın, balığın veya kaplanın üzgün veya mutlu olduğunu nasıl anlarsınız?
Ne yazık ki evcilleştirilmiş herhangi bir fil bu aşamaya gelebilmek için sancılı bir süreçten geçmektedir. Dört yaş civarında alınıp küçük bir ağıla konuluyor, bağlanıyor ve teslim olmaları için günlerce dürtülüyor, dürtülüyor ve deliniyor. Yaşamlarının geri kalanında, genellikle ucunda bir kanca bulunan aynı tür sopayla kontrol edilirler. Bu asla desteklemek istediğim bir şey değil.
Bu yüzden Sri Lanka’da safaride vahşi filleri gördüğüme sevindim ama yine de onlara yaklaşmanın bir yolu olmasını diliyordum.
Bilmediğim şey, rehabilite edilmiş fillerle oynamanın etik bir yolu olduğuydu; komşu Myanmar’daki tomrukçuluk sektöründe yaralanan, turizmde kötü muamele gören, turistlerden para dilenmek için kullanılmış ya da terk edilmiş filler. Tayland’da tomruk endüstrisi sona erdikten sonra kendi başlarının çaresine bakabilirler.
Chiang Mai’deki Fil Doğa Parkı, rehabilite edilmiş filler için bir harikalar diyarıdır. Dolaşmak, yıkanmak ve eğlenmek için bolca alana sahipler. Her birinin, filin mutlu ve sağlıklı olmasını sağlayan, sopasız bir fil yetiştiricisi vardır.
Gerçekten yeniden fil olma şansı yakalıyorlar; sosyalleşiyorlar, gruplar oluşturuyorlar ve bazen de bebek doğuruyorlar. ENP, fillerini evcilleştirme sürecine sokmadığından, bu bebekler sonunda Tayland’da ve dünya çapında çok az sayıda filin kaldığı vahşi doğaya dönme şansına sahip oluyor.
Bu filler artık sopalarla veya kancalarla tehdit edilmiyor, artık çalışmak zorunda değiller ve günlük olarak ihtiyaç duydukları tüm lezzetli meyveleri alıyorlar (ki bu çok fazla!). Birçoğu hastaydı, kemikleri kırılmıştı, artık çalışma ortamında işe yaramıyorlardı ve eğer ENP onları kurtarmak için orada olmasaydı öleceklerdi.
Arazide ayrıca bir fil mutfağı, bir fil hastanesi ve gece ya da hafta boyunca gönüllüler için konaklama imkanı da bulunuyor; çeşitli gönüllü seçenekleri mevcut.
Üstelik ENP, fillerin yaramazlık yapmaları durumunda kötü muameleye maruz kalmalarına gerek olmadığını kanıtlıyor. Filleri olmaları gereken yere götürmek için kancalar ve sopalar yerine olumlu takviye (yiyecek) kullanıyorlar. Filler de tıpkı insanlar gibi bir kişiliğe sahip oluyor ve hoşlanıp hoşlanmadıklarına sahip oluyor.
Aslında bazı fillerin önce balkabağını bitirdikten sonra karpuz yemesini ya da bizi takip etmelerini sağlamak için yürümeye başlamamız gerektiğini ve sonunda kayıp olduklarını fark etmelerini biraz komik buldum. Takip etmeyerek eğlenceden ve daha fazla yemekten vazgeçersiniz.
Ayrıca tabiat parkı köpek ve kedilere de ev sahipliği yapmaktadır. Burası gerçekten yeni bir yuvaya ihtiyaç duyan her türlü hayvan için bir sığınaktır.
Bu video tam olarak ne kadar eğlendiğimi göstermeye yardımcı olacak:
Tayland’da yaptığım en iyi şeylerden biriydi. Şu anda orada 4 kolektif aydan fazla zaman geçirdim ve bu deneyimden önce fillerle oynamak için can atıyordum, ancak bunu yapmanın etik bir yolunu bilmiyordum. Artık tabiat parkını bizzat incelediğime göre harika işler yaptıklarını ve benim bloğumu ve ismimi kendi bloglarına ekleme konusunda hiçbir çekinceleri olmadığını biliyorum.
Tayland’a gidecekseniz Fil Doğa Parkı’na mutlaka göz atın. En sevdiğiniz anılarınızdan biri olacağı kesin.
Tam açıklama ruhu içinde, misafir oldum Fil Doğa Parkı, bu muhteşem amaç hakkındaki haberi yaymalarına yardımcı olmak için oradayız. Olumlu bir eleştiri yazmamı istemediler ama isteselerdi bile bu tamamen gereksiz olurdu çünkü ziyaret eden herkes ENP’yi seviyor (bana inanmıyor musunuz? TripAdvisor yorumlarına bakın!)
Geçmişte Sri Lanka’yı tartışırken, geliri bu organizasyona giden bir seyahat blogu takviminden bahsettiğimi fark etmişsinizdir. Yeni arazi almalarına yardımcı olmak için 7.500 dolar topladığımızı ve bağışladığımızı bildirmekten memnuniyet duyuyorum.
Hiç ENP’ye gittiniz mi? Onu sevdin mi?